Golgota zemunskog senatora
Za manje od jednog veka, veliki ugled među Zemuncima stekla je porodica Kostić i to umnogome zahvaljujući onome na čemu bi mnogi drugi polomili zube, a to je politika.
Rodonačelnik porodice u Zemunu je Milan Kostić, rođen 1876. u uglednoj porodici u Šidu. Studije prava završio je Zagrebu, gde je i doktorirao, a do Prvog svetskog rata je dugo godina bio upravnik kaznenog zavoda u Sremskoj Mitrovici.
Kada je došlo do stvaranja Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, kao pobornik južnoslovenskog ujedinjenja postavljen je za velikog župana Sremske županije i grada Zemuna, gde se i preselio pošto je imenovan za načelnika Ministarstva pravde.
Za narodnog poslanika na listi Samostalne demokratske stranke izabran je 1927. godine, a bio je i jedan od prvaka Seljačko-demokratske koalicije.
Ime Milana Kostića odjeknulo je u Jugoslaviji 1928, posle studentskih i radničkih antijugoslovenskih demonstracija, koje su ugušene u krvi, a javni zborovi zabranjeni u čitavoj zemlji.
Iako Jugosloven u krvi, dr Kostić je u Narodnoj skupštini zatražio da se podnese
Veslač i pisac
|
tužba protiv najodgovornijeg za stradanje demonstranata, ministra unutrašnjih dela Antona Korošeca.
Za vreme šestojanuarske diktature 1929, kada su zabranjene partije i proglašena Jugoslavija, Milan Kostić je bio advokat političkih optuženika pred Državnim sudom za zaštitu države. Zbog toga je kasnije i sam bio proganjan.
Protivnike je imao i u samom Zemunu. U broju od 2. februara 1928. zbog toga ga je oštro napao "Sremski glasnik", pa je dr Kostić tužio sudu urednika Žarka Ilića i pisca članka Stevana Milosavljevića.
Ovaj drugi je osuđen na dva meseca zatvora, ali se "ispostavilo" da članak nije napisao taj Stevan Milosavljević, nego njegov sinovac istog imena, inače gimnazijalac u Beogradu, koji je odmah potom oslobođen jer je maloletan. Bila je to samo još jedna ujdurma protiv Milana Kostića.
Ipak, on je, kao pošteni političar ostao omiljen među većinom Zemunaca, iz poštovanja prozvali senator. Poslednje dane života dr Kostić je proveo u poslednjoj internaciji u Pakracu u Hrvatskoj. Umro je 1940. godine. Sahranjen je u porodičnoj grobnici na zemunskom pravoslavnom groblju.
