PURIĆ

Beograđanka Radojka Purić navodi da o poreklu svoje porodice zna samo toliko da joj je deda rođen "negde oko 1900. u okolini Beograda - Barajevo ili selo Guberevac gde je i živeo. Po dedinoj priči, njegov otac ili deda su došli, verovatno pre Prvog svetskog rata iz sela Budoželj kod Ivanjice. Slava koju je deda slavio je Sveti Sava (...)", nastavljajući izvinjenjem da ne zna kako i kada je počela da se slavi slava Sveti Sava, i veli "malo je neobično da ceo zaselak Rt u Guberevcu sa različitim prezimenima takođe slavi Sv. Savu..." Ovako, ostalo je da se sami snalazimo u još jednom primeru enigmi porodica ovog prezimena.

Ovo nam je, naime, već treći "susret" sa Purićima a da još nismo uspeli da odgonetnemo radi li se o jednoj ili više familija, otkud im takvo prezime, koji im je zavičaj, kojim su se sve pravcima kretali, te kada su čitateljkini preci stigli u severnu Šumadiju.

Deda se, navodno rodio u Barajevu ili Guberevcu a ta naselja su odavno pripadala različitim opštinama i srezovima (Guberevac - Kosmaju), s tim što Radojka posle izričito govori o Guberevcu.

Da nevolja bude veća, etnolog B. Drobnjaković je, u nekoliko kraćih izleta 1925-1927, istraživao kosmajska sela ("Kosmaj", 1930) a nije zabeležio nijednu porodicu Purić ni u Guberevcu niti u drugim naseljima ovog kraja! Ne isključujući, ipak, mogućnost da je ovaj istraživač prevideo postojanje porodice Purića, pogotovo ako su bili trgovci ili zanatlije (a starija etnološka nauka se bavila prvenstveno seoskim stanovništvom) krenuli smo da tražimo Budoželj na preciznim kartama ali na njima, nažalost ništa nismo mogli pronaći sem imena naselja, eventualno sa najmanjim kružićem u prelepom krajoliku.

U takvoj situaciji, oslonili smo se na analogna izučavanja familija ovog i sličnih prezimena... iako Purića, osim u Srbiji, ima, istina ređe i malo, u više regija srpskog etničkog prostora i sa raznim slavama. 

Autori V. i A. Miljanić ("Prezimena u Crnoj Gori"), za jedne tvrde da su poreklom iz Kolašina, za druge da su uz Pive a za treće da potiču iz Kuča! Pritom, ne navode da ih ima i u Bosni a Pure, inače i pravoslavne i katoličke porodice, uopšte ne spominju. Veza sa Purkovićima je, pak, krajnje nategnuta jer se njihov rodonačelnik iz Raške nije zvao "Purko" kako bi to htela porodična predanja - nego Curko.

Tumačenje priznatog hrvatsko-srpskog lingviste Tome Maretića koje podržava i Milica Grković da se ime, tj. nadimak Pura može izvesti iz glagola puriti, smatramo nagađanjem jer ne uzima u obzir "pur(ic)u", domaću živinu u zapadnim krajevima a još manje srodnu reč vulgarnog latiniteta koja označava neugodnog insekta a analogna su joj i srpska prezimena Buva / Buha odnosno Bua. Dakle, Purićima je, neminovno potrebno posvetiti posebnu studiju - koja bi ih tražila, sigurni, smo sve do juga Balkana...