KLJAJIĆ

Iz Banjaluke nam stiže elektronsko pismo Borisa Kljajića koji pita etnologe "Vesti" za korene svoje porodice o kojoj ne zna mnogo, osim da potiče iz sela Potočani, zaselak Gusak, kod Prnjavora. On i njegovi su Srbi, pravoslavne vere, a slave Sv. Nikolu.

Među srpskim prezimenima u Bosni, Đ. Janjatović beleži s kraja 19. veka i Kljajiće i to raznih grana, sa ukupno pet različitih slava, na velikom prostoru Bosanske Krajine. Jedini "nikoljštaci" su u parohiji Galipoljci (kod Prnjavora), i u Gerzovu, u parohiji Medna Dolnja.

Petar Rađenović kaže da su u unačku oblast došli iz pravca Livna. U Osrecima gde ih nalazimo još od pre dva i po veka (od današnjih dana) i tu postoji i jedan izvor Kljajića Stubao, a o sebi pričaju da su prezime dobili tek doseljenjem u Osretke. U Hrvatskoj, osim Kljajića, ima i Kljaića i Klaića ali i Klaiča i Klaića. Ipak su, i Kljajići, odnosno Kljaići, sa ili bez "j", svi isto-prezimenjaci, ali ne znamo da li i istog porekla.

Kao što smo često navodili, razlika u jednom ili dva slova, uglavnom je posledica pismenosti zapisivača, a i njegovog nacionalnog porekla. Hrvati, naime, u nekim slučajevima "j" izostavljaju, odnosno zamenjuju sa "i" a "lj" pojednostave u "l". 

Apsolutno smo sigurni da je oblik Kljajić stariji od Kljaić, jer je prezime nastalo po nadimku pretka Kljajo, nikako "Kljao". A on označava deformitet ruke, urođen ili stečen, kao pridev kljakav, kljast. Vuk je zabeležio naziv "kljako" (po njemu je prezime Kljakić odnosno Kljaković), kao izraz "od milja" - da bi se bar nadimkom ublažila nezaslužena fizička mana zle sudbine ...
 

Jasno je da su u pitanju i različite grane Kljajića. M. Radeka, u "Gornjoj krajini, Karlovačkom vladičanstvu", beleži Klja(j)iće sa slavama Jovanjdan, Đurđevdan, Kirijak Otšelnik (Miholjdan), Sv. Luka, Srđevdan, Stevanjdan i Nikoljdan.

Po najuverljivijim istraživanjima, Kljajići u Bosni i Lici potiču od Trebješana kod Nikšića, odakle su se u 16. veku selili u plemena Bjelopavliće i Drobnjak, a potom, zajedno sa familijama Brdari i Proje, iz sela Slatine u Bjelopavlićima, preko Boke, Hercegovine (okolina Trebinja) i Dalmacije, u severo-zapadnu Bosnu i Vojnu granicu, tj. Pounje i Liku pa onda i u Slavoniju. Od ovih je, iz sela Tremošnjaka kod Petrinje, bio i partizanski heroj Filip - Fića Kljajić, za koga se zna da je govorio: "Lepo je biti Srbin, ali teško!"