JOSIPOVIĆ
Iz Pančeva se etnolozima "Vesti" javio Srđan Josipović, po pradedi i čukundedi rodom iz Gornje Badanje, "kod Cera", i veoma ga interesuje dalje poreklo njegove familije koja slavi praznik Sv. Jovana Krstitelja.
Čitalac je rodom iz Vukovog Jadra, iz Podrinja, ali kao da su na život njegove porodice najviše uticali pradeda Antonije, "po struci pinter, pravio bačve i kace, poginuo 1933." i deda Vladan (1921) koji je već sa 12 leta, u godini očeve smrti, otišao u Dolovo u Vojvodini na zanat, potom 1941. kratko boravio u zavičaju, da bi se iste godine vratio u Vojvodinu.
Ovde je do 1943. "bio u ilegali", kao jedan od boraca protiv okupatora, Nemaca. Dve godine kasnije, on odlazi u partizane, u svoju "12. vojvođansku brigadu". Po završetku rata, ostaje u vojsci, odakle je poslat u Kragujevac, a potom u Niš, da bi se 1955. godine trajno, vratio u Pančevo.
Čitalac ne spominje ni očevo ime ni godišta rođenja, očevo i svoje, što i nisu bitni podaci za korene familije. U Jadru i susednoj Rađevini, obrađenim u monografiji B. Milojevića pre više od sto godina, familije Josipović su zabeležene i u četiri naselja sa četiri razne slave, a samo u Gornjoj Badanji sa slavom Sv. Jovan - što su svakako bili preci našeg čitaoca.
Tada su živeli u devet domaćinstava. Istraživač navodi da su u ovo selo došli početkom 19. veka iz mačvanskih Badovinaca ali smo na osnovu naših ispitivanja, sigurni da su do ovog naselja stigli iz jugozapadnijih krajeva.
Pre nekoliko meseci javio nam se tada već treći ili četvrti čitalac zainteresovan za Josipoviće, familiju svoje majke iz Bačevaca u valjevskom kraju, svakako, kao i naš čitalac, podstaknut činjenicom da predsednik Hrvatske ima isto prezime kao i oni - ali da je Hrvat a da je, po dosta uvreženom mišljenju, Josip (sa "p") hrvatsko ime dok je srpski oblik Josif (sa "f").
U ovim prostorima, postoji predanje da su jedni Josipovići poreklom iz Pive, a drugi da potiču iz Hercegovine. Iako je i Piva, zapravo, Hercegovina (Stara), za "jovanjštake" ne sumnjamo da su upravo iz ovog plemena u kojem je ovaj svetitelj, praktično, opšta slava.
Ovamo su, pak, u 16. ili 17. veku, došli iz Bjelopavlića, gde su prvobitno bili zvanično Josifović - ali se tamo nije smatralo da je "nesrpski", kako su to ubeđeni u graničnom prostoru pravoslavnih i katolika, ime pretka Josifa (biblijskog porekla) izgovarati kao Josip pa se, tokom seoba, ustalio i oblik prezimena našeg čitaoca. Neke porodice su se, međutim, idući na severozapad, do Vojne Granice, pokatoličile i od 19. veka pohrvatile.
