Lepotica iz Smrdan bare
Mineralne vode na zapadu Srbije bile su poznate kao lek još u vreme Ilira, potom Rimljana, koji su nad današnjom banjom sazidali utvrđenja Gradac i Skočić.
Lekovite izvore ovog kraja pominjali su i putopisci 16. veka, a prvi pisani izvori iz 1533. ukazuju na to da ih je narod masovno pohodio. Banja Koviljača se ranije nazivala Smrdan bara, jer su se njene sumporovite vode razlivale po jarugama i zaudarale, naročito leti.
Kockanje u Kur-salonu
|
O Koviljači 19. veka pisali su poznati austrijski putopisac Feliks Kanic i Vuk Karadžić, koji je rođen u susednom selu Tršiću, pa je banju i sam često posećivao.
U njoj je uživao i Dositej Obradović, srpski prosvetitelj i prvi ministar prosvete, a u to vreme, početkom 19. veka, ratne rane je vidao vožd Karađorđe. Tokom vladavine Mihaila Obrenovića izgrađena je i prva kuća za smeštaj gostiju. Imala je 10 soba.
Banja je stavljena pod zaštitu države 1867, a naredne godine Narodna skupština donela je zakon o ustupanju Banje Koviljače narodu okruga podrinjskog u eksploataciju.
Od tada, pa sve do Drugog svetskog rata, banja se gradila i razvijala toliko da su je nazivali i podrinjskom lepoticom. Kralj Petar Prvi Karađorđević je u blizini svog banjskog letnjikovca izgradio i moderno Sumporno kupatilo, u narodu poznato i kao Čika Perino. Smrdan banja se od tada nazvala Kraljevskom.
Od dvadesetih godina prošlog veka pretvorena je u evropsko lečilište, ali i mondensko letovalište i mesto za zabavu, gde je na raskošne balove dolazio i sam kralj Aleksandar Karađorđević.
Posle rata su obnovljeni Sumporno kupatilo, hoteli Dalmacija, Hercegovina, Podrinje i vile Koviljača i Bosna. Banjski park je preuređen, putevi i staze asfaltirani, sagrađen moderan vodovod, kanalizacija, električno osvetljenje, a park u Banji Koviljači je danas drugi po veličini u Srbiji.
