LOVRIĆ

Iz Sidneja nam se javio Stojan Lovrić, rođen u selu Vrsta, kod Bihaća, tražeći od etnologa ''Vesti'' da istraže poreklo njegove porodice, koja slavi Svetog Nikolu

U "Karlovačkom vladičanstvu". Radeka za Lovriće kaže da su i pravoslavni i rimokatolici. Pravoslavni slave Lazarevu subotu, Petrovdan i Nikoljdan.
U nekadašnjoj ličko-krbavskoj županiji, po istraživanjima R. Grujića, Lovrića ima u Gospiću i Širokoj Kuli.

Na zadarskim ostrvima ima Lovrića u Preku, na Ugljanu, doseljeni su sa Livanjskog polja na posed vlastelina Jurinih u 19. veku. Na Murter, kod šibenskog vlastelina Divnića, došli su još u 1453. godine kao čobani sa Vrane. Selo je inače zasnovala porodica Dragojevića koje više nema.

Lovrića, pravoslavnih Srba, ima i u Livanjskom polju, u Bastasima, Donjem Žabljaku i Odžaku. Zabeleženo je da su se u Donji abljak i Rapovinu (zaselak Žabljaka) doselili iz Odžaka, gde su stigli od Sinja, u Dalmaciji. U Zastinju ih je bilo već 1741. godine. U 20. veku bilo ih je dosta u Sinju i po Cetinskoj krajini. Odatle su se naselili po Bosni.

U Sanici, u zapadnoj Bosni, Lovrići su od nekog popa Lovre sa Glamoča, gde su se zvali Jelići. Slave Časne verige apostola Petra. Isto i Lovrići u Pounju, u selu Zborište, pod planinom Previjom na Baniji. Ima ih i u selu Glinici, na međi sa Banijom. Doselili su se krajem 19. veka iz Like, i slave spomenute Časne verige. Lovrića sa slavom Nikoljdan ima samo u Drakseniću kod Dubice.

Ovo je prezime nesumnjivo patronimičko, od imena Lovro koje je poodavno uobičajeno u srpskom narodu, još od srednjeg veka. Nastalo od imena Lovren, a ono grčkog - Lavrentije. Ali, danas je veoma rasprostranjeno - potpuno pogrešno - mišljenje da je Lovro katoličko ime.