ĐORĐEVIĆ

Iz Mladenovca nam se javlja Vladimir Đorđević, sa molbom našim etnolozima da otkriju poreklo njegove porodice, koja slavi Svetog Nikolu.

Brojne porodice sa prezimenom Đorđević uglavnom se, i inače, vezuju za južne i jugoistočne srpske etničke prostore. Jedan deo Đorđevića je i tzv. cincarskog porekla, ostataka prasrpskog stanovništva sa tromeđe juga Stare Srbije i današnje Grčke i Albanije koje je najpre jelinizovano a kasnije jezički promenjeno.

Tako se i kretanje predaka našeg čitaoca može sasvim sigurno pratiti u dužem vremenskom kontinuumu, što nije slučaj sa velikim brojem južnih i jugoistočnih srpskih porodica, zbog čestog izostanka prezimena ili njegovog menjanja. Prezime je nastalo kao patronimik od muškog imena Đorđe i primljeno je kod Srba zajedno sa hrišćanstvom.

Dolazi od grčkog imena Georgios, koje je nastalo spojem reči "ge", zemlja i "ergon", delo, rad, tako da ima osnovno značenje zemljoradnik, ratar a postalo je posebno popularno po Svetom velikomučeniku Georgiju, pobedonoscu, koga naš narod slavi kao praznik Đurđevdan.

U okolinu Pirota, Đorđevići, sa slavom Sv. Nikola, doselili su se neposredno iz Kumanova, iz sela Stepanca, gde su bili izbegli od turskog zuluma, a po nekim hronikama i od epidemije kolere koju su doneli trgovci iz Grčke prolazeći kroz Kumanovo. Pošto su se "etapno" naseljavali, najpre su došli u selo Barbace u vranjskoj oblasti i to tri brata od kojih su Đorđijini, potonji Đorđevići, potomci Stojka, sa slavom Sv. Nikola.

Pričaju da su zatekli ogromne dubove šume i zapustela naselja. Oni su se doselili preko Galičnika i Mavrova (selo Sušica) u okolinu Kumanova, a potom su jedni išli prema vranjskom Pomoravlju, a drugi preko teritorije Bugarske, iz oblasti Trna. Od Đorđevića doseljenih iz Trna su i oni u Nišu, "nikoljštaci", čiji je rodonačelnik Lazar Đorđević došao 1870. u ovaj grad kao "dunđerin", a za koga se govorilo da je starinom od Bitolja. Istog su korena i oni u Stublu u pirotskoj oblasti koji takođe slave Nikoljdan.

Đorđevići u oblasti vranjskog Pomoravlja koji su došli preko Kumanova, imali su pre toga još jedan zavičaj pre doseljavanja na današnji jug i jugoistok Srbije, tj. okolinu Vranja i Pirota.

To je, pored Mavrova i Galičnika, bilo i selo Bitinje u Siriniću, u istoimenoj šar-planinskoj župi. Jedan deo ove porodice preselio je u Bitolj turski beg kao najamnike na njegovom posedu, dok je drugi ogranak krenuo na sever i naselio se u današnjoj južnoj Srbiji.