TAPAVICA

Dobrivoj Tapavica iz Novog Sada pita nas za poreklo, a sam smatra da potiče iz Crne Gore. Njegovi preci su iz Čuruga, opština Žabalj, a slava je Sv. Vasilije Veliki, 14. januara. U Čurugu žive od 1717. godine. Čitaoca možemo obradovati još starijim beleženjem ovog prezimena u istom mestu iz 1707. i nadalje u kontinuitetu sve do početka 20. veka! Ovo je podatak iz "Rečnika prezimena Šajkaške (XVIII i XIX vek)", gde su Tapavice zabeležene i u Žablju od kraja 18. pa kroz čitavo 19. stoleće.

Bilo ih je i u Nadalju sredinom 19. veka, u Gospođincima su bili samo 1839, u Sentomašu (kasnijem Srbobranu) 1803. i Tarašu 1848. godine. U ovoj knjizi se spominju i Tapavica-Fandrin u Čeneju 1794. i Tapavički u Čeneju 1824, a u Žablju u kontinuitetu od 1851. godine.

Inače, u nekadašnjoj Bačkoj županiji nalaze se dva Čuruga, jedan je zabeležen 1325, a drugi Tot-Čurug prvi put spomenut je u jednom popisu 1498. godinr. Današnji Čurug, kao i Žabalj, držao je u svom posedu despot Đurađ Branković oko 1440. godine. Od 1699. Čurug je u Vojnoj granici i već 1702. je imao 80 graničara. Čurug je bio u sastavu Potiske granice, a od druge polovine 18. veka je u sastavu Šajkaškog bataljona sa centrom u Žablju. Godine 1720. imao je stotinak srpskih i četiri mađarska domaćinstva, da bi u drugoj polovini 18. veka imao i čak tri pravoslavna sveštenika.

Kako su Tapavice zabeležene u Čurugu tek po osnivanju Vojne granice, njihovo naseljavanje u Bačku usledilo je od doseljenih Banaćana i to iz Elemira, koji se nalazio tada u torontalskoj županiji i u ovom mestu su zabeleženi kao starosedeoci Tapavički. Jedan je bio Srdan Tapavički, starešina domaćinstva 1740, kada je u mestu bilo svega 18 domaćinstava i jedan sveštenik, Lazar Tapavički, 1753. kada je Elemir bio sedište prote Janićija Nedića.

U vreme naseljavanja Nemaca u Elemir, posle oslobođenja od Turaka, dolazi do podvajanja mesta na Srpski i Nemački Elemir, što je srpski živalj podstaklo na iseljavanje u Bačku, u Vojnu granicu. No, najveće iseljavanje Srba iz Elemira je nastalo kada je 1781. izvesni Isak Kiš kupio Belje (posed) za 171.000 forinti i počeo da na njemu zapošljava isključivo Nemce.

U Elemiru su među nastarijim stanovnicima porodica Tapavički sa dodatkom Popovi (Popovi-Tapavički, od kojih su Tapavice u Čurugu), potomci sveštenika Lazara Tapavičkog, rođenog u Elemiru a istog su porekla sa Tapavičkim Srđe i Petra Tapavičkih kojih je bilo početkom 20. veka čak 35 kuća sa slavom Sv. Vasilije Veliki. U Elemiru je nekoliko starosedelačkih porodica držalo granicu prema Turskoj tako da nisu stizali da seku slavski kolač sve do malog Božića, 14. januara, odnosno na Sv. Vasilija, što bi moglo da znači da su prvobitno slavili Sv. arhiđakona Stefana, 9. I. Sudeći po ostalim starosedelačkim porodicama, oni potiču iz oblasti Stare Hercegovine (iz okoline Nikšića).