MUSULIN

Mladi Igor Musulin (1978) iz Pančeva, rođen u Ogulinu, u selu Bijelsko, pita za svoje korene. Krsno ime porodice je Sv. Nikola, 19. decembra. U Srbiji žive od 1991. godine. Koliko je njemu poznato, Srbi su se na prostore današnje Hrvatske doseljavali ponajviše u 17. veku. Najpre da odgovorimo na ovu konstataciju.

Srbi su se u najvećem broju naseljavali na teritorije današnje Hrvatske u 15. i 16. veku, iseljavajući se sa juga. Prvi zapisi pojavljuju se tek krajem 17. i početkom 18. veka, što ne znači da oni tamo nisu živeli i pre austrijskih popisivača. Veći broj srpskih porodica (vojnika, kmetova ili vlastele) naselio se u vreme cara Dušana.

Srbi su ovde bili prisutni čak u 13. i 14. veku, što se pouzdano zna, ali to često zaboravlja zvanična istoriografija. Ovaj uvod smo napravili jer su u pitanju Musulini koji su stari doseljenici, moguće još iz 13. ili 14. veka. Za toponim Mušun (izvor) u Rustovu (Bečići), kao i isti na Krku, Mošuj, pa Mušuluk u Lici, smatraju se izvedenicama od lat. reči mansione (mošuna) što označava košaru, staju za sitnu stoku.

Musulini iz okoline Ogulina (selo Bijelsko) su nekadašnji stanovnici izumrlog bratstvo Mušun ili Musul, mesta Čelobrda (zaselak Rustovo), u plemenu Bečići u Paštrovićima. Njihova slava je Sv. Nikola. Ovom plemenu (Bečići) pripadali su takođe izumrli Štiljanovići (u kotorskom arhivu Stilanovići kojih ima i u Hrvatskoj) i Desisalići, od kojih su dve poslednje porodice još iz doba Nemanjića.

Od Štiljanovića je bio i poslednji paštrovski knez Stevan, koji je zbog požrtvovanosti za srpski narod u borbama sa Turcima proglašen za svetitelja. Druga znamenita familija iz bečićkog plemena, Desisalići, spominje se u 14. veku u Bosni, ali i u današnjoj Hrvatskoj i to kao plemstvo u utvrđenim gradovima Bilaju (Bjelaju) i Novigradu.

Za Musuline u okolini Ogulina zabeleženo je da su se doselili od Primorja i Novigrada. Zanimljivo je da postoji i Novigrad u Boki koji je smatran centrom zaliva i plemena Paštrovića. Po nekim autorima, on je bio na mestu današnjeg Sv. Stefana. U starijim dokumentima koja se čuvaju u plemenu, umesto imena Bečić, pisalo je Lukšić.

Naime, smatralo se da Bečići imaju tri ogranka bratstvenika, koja su dobila imena prema rodonačelnicima - braći Luki (Lukšići), Stijepi (Stijepovići) i Dragu (Dragovići). Lukšiće susrećemo u Lici u tzv. Kasezima, (zahvata današnji Gospić i Mušuluk), starom plemićsom utvrđenju, kao gospodu, poreklom "od grado-kmetova koji su držali stare zemlje".

Na jednom mestu je zapisano da su svoj posed Sičev, prodali Tolimirovićima (koji su tu od 1263, odnosno prvi put su tada zabeleženi), a kasnije su ga, 1408, nasledili Frankopani. I Desisalavića i Lukšića i Stjepovića ima u današnjoj Hrvatskoj.