Dragačevske trube grmele međ' nacistima
Reč je o samoukim muzičarima, uglavnom trubačima, koji su 1941. godine krenuli u rat da brane otadžbinu od nemačkog Vermahta, ali su brzo bili zarobljeni.
Ni kao zarobljenici nisu se odrekli trube, pa su se predvođeni Desimirom Perišićem, prvim pobednikom Sabora u Guči 1961. godine, svirajući kola "Čačak", "Užičko", "Jeličko", pa pesme "Maramica od belog fulara", "Znaš li dragi onu šljivu ranku" podsećali na zavičaj.
To nam je za vreme ovogodišnje svetkovine trubi i narodnim običajima u Guči zborio Desimirov stariji sin Miloš, dobitnik nagrade publike 1975. i 1977. godine na ovoj tradicionalnoj smotri izvornog stvaralaštva, dodavši da su Perišići osnovali svoj prvi orkestar još 1932.
Na kraju je sa ponosom kazao da je njegov otac učestvovao na osamnaest Sabora, da je preminuo 1983. godine, ali da su mu posmrtno dodeljena dva priznanja. Godine 1991. dobio je majstorsko pismo i proglašen je za majstora trube i na početku jubilarnog Sabora otkriven mu je spomenik na ulazu u Guču.
Radi nezaborava da se podsetimo i reči novinara Antonija Đurića koji je zapisao... "Ne svira više Desimirova truba, ali truba neće umuknuti u njegovoj kući: sviraju njegovi sinovi (Miloš i Radojko). A ponekad iznenada oglasi se trubom Desimirov unuk Dejan - tek da se zna da truba ide sa kolena na koleno..."
Na slici su sleva (sede): Desimir Perišić, Vladislav Glavonjić, Andrija Petrović i Staniša Zimonjić. Oni su bili i članovi orkestra koji je nastupao na prvom Saboru trubača, a kapelnik je bio Desmir.