Bez stradanja nema vaskrsenja
Večernjim bogosluženjima na Veliki petak obeleženo je vreme smrti i skidanja sa krsta tela Gospodnjeg, kad se na posebno ukrašen sto ispred oltara, koji predstavlja Hristov grob, iznosi plaštanica.
U hramu Svete Petke u melburnškom Rok Benku, sveštenik protojerej Milić Rakić izneo je crvenu plaštanicu i tri puta, uz zvuke klepala, sa vernicima obišao oko crkve, što je simbolično predstavljalo Hristovu sahranu. Plaštanica je potom položena ispred oltara, a vernici su u tišini dolazili na celivanje sve do subote uveče, uoči Vaskrsa.
Tačno u ponoć između subote.i nedelje, u znak vaskršnje radosti, oglasila su se i prva zvona na hramovima srpske crkve u Melburnu.
Veliki petak je, inače, dan hrišćanske žalosti i poslednji i najznačajniji u nedelji Stradanja za sav hrišćanski svet, a Njegova smrt je uvod u radost Vaskrsenja.
Na Veliki petak nisu služene liturgije, već carski časovi sa čitanjem delova jevanđelja o događajima u dane Stradanja. Veliki petak je za hrišćane izraz poštovanja prema žrtvi Hristovoj i vere da svako stradanje prethodi Vaskrsenju, kao i da - bez stradanja i smrti nema vaskrsenja.