Sinovi zmaja
Kada je ugarski kralj Žigmund, potonji car Svetog rimskog carstva, 1408. godine osnovao čuveni viteški Red zmaja Svetog Đorđa, sin Lazara Hrebeljanovića i knjeginje Milice je bio prvi od dvadeset četvorice plemićkih ratnika koji su u njega primljeni.
Red Zmaja je prvobitno osnovan za zaštitu ugarske kraljevske porodice. Kasnije se od članova zahtevalo da brane krst, i bore se protiv njegovih neprijatelja. Dragoni, kako su se nazivali vitezovi Zmaja, činili su probrano plemićko društvo. Tu su, pored Žigmunda i despota Stefana bili još i napuljski kralj Alfons Peti, poljski vladar Vladislav, austrijski vojvoda Ernest, vojvoda Bavarije i kralj Danske Kristofer Treći, pa Tomas Maubrej, vojvoda od Norfolka.
Simbol reda je bio zmaj sa repom obmotanim oko vrata. Na njegovim leđima, od vrata do kraja repa, upisan je crveni krst Svetog Đorđa, na srebrnoj pozadini. Kako se red širio, njegovi vitezovi su se raspoznavali i po ogrlicama i pečatima sa motivom zmaja, a simbole svoje organizacije su stavljali i na porodične grbove.
Ima podataka da je Red Zmaja postojao još od 13. veka, sa sedištem u Veneciji, a mogući srpski vitezovi ovog reda u 14. veku su Miloš Obilić, u srpskom narodu poznat kao "zmajevit junak" ili "sin zmaja". To bi moglo da znači da je i njegov otac bio pripadnik reda, a sa njim i Lazar Hrebeljanović, Milan Toplica, Ivan Kosančić i Vuk Branković. Srbija je, navode ti izvori, imala dvanaest pripadnika Reda Zmaja, čiji je cilj bilo ubistvo turskog sultana Murata.
Školovani mačevaoci
Poznati ratnici iz cele Evrope su dolazili da se u viteškoj školi despota Lazarevića obučavaju borbenim veštinama, ali i da bi od prvog plemića Reda Zmaja dobili viteško zvanje, jer je despot, zahvaljujući svojoj tituli, imao pravo da ih rukopoloži. Stefan Lazarević je u zamku u Beogradu uredio i vežbalište za mačevaoce.
Savremeno oružje je naručivao sa zapada Evrope, jer je Srbija u to doba održavala odlične trgovačke odnose sa Dubrovnikom i Venecijom, gde je postojala duga tradicija školovanih mačevalaca u bratstvu svetog Marka. Došlo je vreme i da se osavremeni vojna oprema i tehnika, pošto se još u Kosovskom boju pokazalo da nekada nepobedive, teške srpske oklopnike mora da zameni lakše naoružana i okretnija vojska.