Rusi pevali pesmu vladike Nikolaja
U prepunom hramu Stare katoličke crkve nastupili su horovi Rumunske, Ruske, Srpske, Grčke, Gruzijske, Bugarske, Armenske i Antiohijske pravoslavne crkve. U ime domaćina ovogodišnjeg susreta pravoslavnih horova učesnike i goste pozdravio je dekan dr Aleksandru Nan, a vladika Mark (Arndt) Ruske pravoslavne crkve u inostranstvu za Berlin i Nemačku blagoslovio je ovaj susret.
Prvi je nastupio hor Rumunske pravoslavne crkvene opštine Rođenja Hristovog, a posle njega hor Ruske pravoslavne crkve Moskovskog patrijarhata za Minhen i Dahau. Zanimljivo je da je njihova treća kompozicija bila "Naša vera pravoslavna" čiji je autor sveti vladika Nikolaj Velimirović.
Kao treći na ovom susretu nastupili su članovi Crkvenog hora pri hramu Sv. Jovana Vladimira kralja srpskog pod dirigentskom palicom Jelene Stojković. Naš hor je pevao kompozicije "Hvalite Gospoda", "Heruvika" i "Tebe, Bože hvalim". Naš hor je ostavio dobar utisak na posetioce i druge učesnike, jer je sa 22 člana, po 11 ženskih i muških, delovao zaista lepo na sceni, a dirigent Jelena Stojković je za tri godine rada uspela da Crkveni hor repertoarom i izvođenjem uživa ugled gde god se pojavi.
Među uglednim sveštenim licima bili su vladika Serafim, mitropolit Rumunske pravoslavne crkve za Nemačku, centralnu i severnu Evropu, protojerej Apostolos Malamusis iz Grčke pravoslavne mitropolije za Nemačku, predstavnici drugih pravoslavnih crkava u Minhenu i Bavarskoj, kao i predstavnici Katoličke crkve. Među brojnim sveštenim licima bili su i sveštenici naše Crkvene opštine protojerej Predrag Gajić starešina hrama Sv. Jovana Vladimira kralja srpskog, protojerej-stavrofor Đorđe Trajković i protojerej-stavrofor Slobodan Milunović.
Akatist iz šestog veka
U nastavku programa smenjivali su se horovi, a samo je Ruska pravoslavna crkva imala tri hora, među njima i hor monahinja iz manastira u Gautingu kod Minhena. Na kraju su sveštenici, članovi horova, studenti Pravoslavne bogoslovije u Minhenu i prisutni zajedno otpevali staru crkvenu pesmu akatist iz šestog veka.
Poštovanje ikona
Nedelja pravoslavlja je istovremeno i molitveno sećanje na 842. godinu kada je u vreme vizantijske carice Teodore i patrijarha Metodija okončana borba sa ikonoborcima. Obeležavanje Nedelje pravoslavlja počelo je te godine u Konstantinopolju (Carigradu), a potom se praznovanje proširilo na sav hrišćanski Istok. Veliki spor i žestoka rasprava oko pitanja da li treba slikati likove Hrista, Bogorodice, svetitelja i anđela nastao je u 8. veku u Vizantiji i trajao je do 9. veka. Ova rasprava je mnoge stajala života, a protivnici su smatrali da je slikanje ikona skrnavljenje duhovnih vrednosti svetih ličnosti pa su ih izvrgavali ruglu i uništavali. Smatra se da je u tom periodu spaljeno na hiljade ikona. Nikejski vaseljenski sabor, održan krajem 8. veka, odobrio je slikanje i poštovanje ikona obrazloživši da molitva pred svetim likom ne znači klanjanje ikoni već da ona teži molitvenoj povezanosti sa svetiteljem, koji je oslikan.