Milanković neće dobiti bistu u Osijeku, jer je Srbin
Osiječka Gimnazija ima praksu da postavlja biste slavnih učenika. Ali, ta čast ne može biti ukazana i Milankoviću.
Dvojici poznatih učenika osiječke Treće gimnazije Miji Kišpatiću, koji se bavio prirodnim naukama, i Milutinu Milankoviću, geofizičaru i astronomu, date su različite počasti. Kišpatiću će biti postavljena bista ispred ove slavne osiječke srednje škole, u Parku hrvatskih velikana.
Milankoviću u čast upriličen je naučni skup povodom 60 godina od njegove smrti u njegovu rodnom Dalju, nadomak Osijeka. I to je sve.
Antun Tucak, predsednik Organizacionog odbora Družine "Braća hrvatskog zmaja", čijom su zaslugom biste ispred Treće gimnazije i postavljene, navodi da, prema statutu Družine, ovu počast mogu dobiti samo Hrvati.
On je poručio da u statutu piše da se biste dobijaju za "proučavanje istorije hrvatskog naroda, te za njegovanje i oživljavanje uspomene na slavne i važne događaje iz hrvatske prošlosti".
Tu čast, navedeno je, "dobijaju poznati i zaslužni Hrvati, a daje se i za ukazivanje na hrvatski doprinos evropskoj umjetnosti, nauci i kulturi, te za istorijske zasluge hrvatskog naroda u odbrani hrišćanstva".
S obzirom na to da Milutin Milanković nije Hrvat, već Srbin, bez obzira što se rodio u Dalju i što je u današnjoj Hrvatskoj njegov grob, za njega neće biti mesta u perivoju slavnih učenika poznate osiječke gimnazije. Nekim drugima se ipak ne broje krvna zrnca, navodi hrvatski portal "Telegram".
Tako je biskup Štrosmajer, koji ima bistu ispred Treće gimnazije, poreklom iz nemačke vojničke porodice, a bio je i promoter jugoslovenstva. Otac rođenog Vukovarca, poznatog naučnika Lavoslava Ružičke imao je i češke i hrvatske krvi, a njegova majka i hrvatske i nemačke.
Milutin Milanković rodio se u Dalju 1879. godine, a gimnaziju je završio u Osijeku. Njegov doprinos nauci poznat je i po Milankovićevim ciklusima, otkriću da su periodične promene ekscentriciteta Zemljine putanje i nagiba Zemljine ose uzrok dugoročnih klimatskih promena, to jest nastanka i nestanka ledenih doba.
U Milankovićevu čast, svetska naučna zajednica je jedan krater na Mesecu i jedan na Marsu nazvala njegovim imenom.
Veliki naučnik umro je 12. decembra 1958. godine u 80. godini u Beogradu, gde je i sahranjen. Ostavio je testament da njegovi posmrtni ostaci budu prebačeni u Dalj, što je učinjeno 1966. godine.