Politika prekraja prošlost (6): Falsifikat iz komšiluka
Vek od primirja u Prvom svetskom ratu podgrejao je sukobe unutar crnogorskog društva. Jedan njegov, prosrpski deo, s nostalgijom se prisećao Podgoričke skupštine 1918. i prisajedinjenja sa Kraljevinom Srbijom, dok je drugi, onaj koji vlada već skoro dve decenije, žalio zbog "srpske aneksije Crne Gore".
- Evo nas opet kao nezavisne i suverene države, na svom dostojanstvenom mestu, ravnopravno među evropskim i svetskim partnerima, u gradu u kojem je crnogorska stolica ostala prazna nakon što smo kao zemlja pobednica izašli iz Prvog svetskog rata i nakon tragične aneksije od Srbije, zbog koje je Kraljevina Crna Gora i ušla u rat - izjavio je predsednik Crne Gore Milo Đukanović nakon ceremonije obeležavanja sto godina od okončanja Prvog svetskog rata.
Ko sluša samo crnogorskog predsednika, a malo o istoriji zna, mogao bi da zaključi da je u Prvom svetskom ratu Crna Gora pre svega imala problem sa Srbijom, a ne da je ratovala protiv Austrougarske i nakon dve godine, 1916. kapitulirala. Kralj Nikola i vlada otišli su u egzil, iz kojeg se nikada nisu vratili.
Nisu ni mogli jer je na Podgoričkoj skupštini kralj Nikola zbačen sa prestola, kada je i odlučeno da se Crna Gora bezuslovno sjedini sa Srbijom pod Karađorđevićima. U početku, odluke Podgoričke skupštine nije priznala nijedna velika sila. Posle izveštaja nekoliko nezavisnih misija koje su proveravale legitimitet skupštine, to je na kraju i učinjeno. Kralj Nikola I Petrović nije dočekao savezničko aminovanje odluka osporavanog narodnog skupa u Podgorici. Poslednji crnogorski vladar preminuo je 1921. u svojoj vili na jugu Francuske.