Zatiranje Srba u Hrvatskoj (4): Niko nije popisivao mrtve
U nedostatku tačnih podataka i profesor Livada, oslanjajući se na postojeće demografske podatke, nudi projekciju koliko je srpskog stanovništva iseljeno, najvećim delom prisilno, tokom proteklog građanskog rata u bivšoj zajedničkoj državi.
Prosto upoređivanje popisa stanovništava daje stravične odgovore!
Veritasova evidencija
- Ako je prema popisima stanovništva 1991. godine u Hrvatskoj živelo 581.663 stanovnika srpske nacionalnosti, a 2011. 186.633, onda proizlazi da ih je manje 395.030, što čini egzaktno 68,91 procenata. Prema popisu 2001. taj postotak je bio nešto manji (65,33 odsto), što znači da se iseljavanje srpskog stanovništva nastavilo i u mirnodopskim uslovima posle 2001. godine, kada se iselilo 15.030 stanovnika. U mirnodopskim uslovima ovakav bilans stanovništva između dva popisa izvodio bi se na osnovu, pre svega, niza demografskih pokazatelja o fertilitetu, natalitetu i mortalitetu, emigraciji i imigraciji, itd. S obzirom na to da se u našem slučaju radi o ratnim uslovima, veoma specifičnim kad se radi o građanskom ratu, sasvim je realno pretpostaviti da su na ovakav veliki manjak srpskog stanovništva uticali u prvom redu iseljavanje, odnosno etničko čišćenje srpskog stanovništva i broj poginulih i nestalih srpskih stanovnika - navodi Livada.
Kada je reč o mortalitetu, odnosno smrtnosti Srba, Livada se poziva na evidenciju Dokumentaciono-informacionog centra Veritas za koju tvrdi da je do sada jedina organizacija koja se sistematski i metodološki koncizno i celovito bavila ovim pitanjem.
Ksenofobija i kamuflaža
- Prema podacima Veritasa, ukupan broj ubijenih i nestalih Srba u Hrvatskoj u periodu od 1990. do 1998. godine je 7.134 osoba, od čega su 2.650 civilne žrtve. Sa ovom korekcijom, odnosno redukcijom, proizlazi da je broj prisilno iseljenih Srba iz Hrvatske 387.896 osoba ili 66,69 procenata. Međutim, treba istaći da se tačan broj prisilno iseljenih Srba ne može iskazati bez analize cenzusnih kategorija: neopredeljeni, 'regionalci' i Jugosloveni i posebno kategorija: poginulih i nestalih osoba - precizira profesor Livada i zaključuje da se tačan broj "nestalih" srpskih stanovnika iz Hrvatske najverovatnije nikad neće utvrditi.
"Taj broj verovatno nikad neće biti utvrđen zbog mnogobrojnih i različitih slučajeva i pojava, koje neki istraživači podvode pod pojam 'mimikrije' ili 'kamuflaže'. Primera radi, navodimo ovde samo neke, jer nedostaju ciljana istraživanja ovog fenomena: promena imena, često i prezimena; izjašnjavanje nacionalne pripadnosti u popisu i ličnim dokumentima kao hrvatsko ili neopredeljen (bivši Jugosloveni); prijava novorođenčadi u matičnom uredu kao hrvatske pripadnosti, prenominacija nacionaliteta u školskim dnevnicima, te razni drugi oblici prenominacije nacionaliteta, o čemu su se svojevremeno u javnosti iznosile i određene brojke. Na sve ove pojave su uveliko uticale veoma raširena ksenofobija, odnosno brutalni stavovi prema drugom i drugačijem, kako bi se smanjila multietničnost, odnosno ostvarila što čistija hrvatska država".
Već od sledećeg nastavka to će postati mnogo jasnije analiziranjem podataka u svakoj od županija gde su Srbi vekovima činili većinu.
Demografski slom
Profesor Livada, analizirajući podatke iz popisa stanovništva u navedenom periodu izvlači i svojevrstan zaključak.
U analiziranom periodu od 131 godine prostore današnje Hrvatske, skoro sve do kraja 19. veka naseljavale su isključivo dve nacionalne grupe, hrvatska i srpska. Hrvatsko stanovništvo je najmanje fluktuiralo, odnosno tokom celog perioda imalo relativno stabilno učešće u ukupnom stanovništvu u rasponu od 68,53 procenta 1910. do 90,42 odsto 2011, uz blago kontinuirano brojčano povećavanje, ali znatno manje od uobičajenog, zbog nepovoljnog u analizi istaknutog delovanja određenih nepovoljnih okolnosti i prilika. Srpsko stanovništvo je najviše fluktuiralo, odnosno tokom celog perioda do kraja 20. veka imalo relativno stabilno učešće u ukupnom stanovništvu u rasponu od 11,55 procenata 1981. do 22,21 odsto 1921, što je ujedno najviše učešće srpskog stanovništva u ukupnom stanovništvu Hrvatske. Taj udeo potom neprekidno pada posle 1971. da bi početkom 21. veka ono doživelo kompletan demografski slom padom na istorijski najniži nivo od samo 4,36 posto učešća u ukupnom stanovništvu Hrvatske, zbog etničkog čišćenja i masovnog progona iz svoje vekovne postojbine.
Ostale nacionalne grupe su krajem 18. veka bile minimalno zastupljene u ukupnom stanovništvu Hrvatske svega nešto ispod 2,00 procenta, da bi se početkom 19. veka skoro udesetorostručile i činile 15,17 posto od ukupnog stanovništva, te kasnije fluktuirale slično kao i srpsko stanovništvo, pa tako u popisu 2011. čine samo oko polovine udela iz 1991. tj. oko pet posto.
I manjina sve manje
Livada zapaža da je, slično sudbini Srba, u Hrvatskoj mnogo manje i nacionalnih manjina poput Čeha, Slovaka, Nemaca, Italijana...
- Ukupan broj pripadnika ovih etničkih grupa 1991. bio je 466.246 (9,75 procenata) dok ih je 2001. bilo 207.588 manje ili za 44,52 odsto sa udelom u ukupnom stanovništvu od 5,83 posto. Prema popisu 2011. vratilo ih se 34.723 ili 14,33 procenata tako da ih je ostalo 242.311 ili 5,23 posto od ukupnog stanovništva Hrvatske. Izneti podaci o srpskom stanovništvu i pripadnicima ostalih nehrvatskih etničkih skupina, govore o tome da je cilj tada vladajuće političke strukture na čelu sa HDZ bio stvaranje čiste etničke države - zaključuje Svetozar Livada.