Muzej popisuje žrtve genocida

Prema rečima direktora Muzeja genocida, Veljka Đurića Mišine, u pitanju je jedan od najozbiljnijih naučno- istraživačkih i izdavačkih poduhvata u Srbiji.

- Mada je od kraja Drugog svetskog rata prošlo više od 73 godine i dalje se stručna javnost trve oko zločina koji su se tokom tog rata odigrali u tada Nezavisnoj Državi Hrvatskoj. O tome najbolje svedoči nedavni naučni skup u Zagrebu koji je nekim hrvatskim, ali i srpskim medijima bio povod da se još jednom licitira sa brojem stradalih u Jasenovcu. Naum Muzeja genocida je da se ova tematika napokon obradi na sveobuhvatan način zbog čega ćemo angažovati na desetine istoričara, istoričara književnosti i umetnosti, pravnika, ali i demografa, statističara i ekonomista. To će biti višegodišnji posao, ali i projekat koji će sadržati tačne odrednice o izvršiocima, formama i načinu izvršenja totalnog genocida nad Srbima, Jevrejima, Romima i svim onim koji su bili protivnici ustaške vlasti - ističe Đurić Mišina.

Mišina objašnjava da će ovaj deo posla obaviti grupa stručnjaka koja će rezultate relevantnih statističkih procena za 1941. i 1945, kao i podataka iz objavljene arhivske građe i, na kraju, iskazanih brojnih tvrdnji upoređivati sa popisom iz 1948. godine i dati svoje procene. A one će biti samo donja granica broja žrtava.

- Umesto utvrđivanja broja stradalnika, Muzej žrtava genocida forsira popisivanje žrtava smatrajući da je to najvažniji deo posla. Mi Srbi, ipak, nismo skloni da pomažemo ovakav projekat jer nam je mnogo važnije da kritikujemo druge čija nam se mišljenja ne dopadaju, a koji su profesionalci u svom zanatu - naglašava direktor Muzeja žrtava genocida.

Čitav projekat je zamišljen tako da se najpre formira "centralna redakcija", a zatim i "podredakcije" od kojih će se svaka baviti određenom temom: zakonodavstvom u NDH, propagandom, ali i konkretnim zločinima, od pojedinačnih do masovnih ubistava, preko proterivanja i preseljenja ljudi, pa sve do pokatoličavanja kao poslednje mere u zatiranju jednog naroda - srpskog.

- U NDH je srpski narod najpre sveden na versku kategoriju, potom je usledila zakonska zabrana upotreba nacionalnog jezika i pisma, potom su usledila uništavanja pisaćih mašina, rasturanja štamparija, uništavanja biblioteka i knjiga srpskih autora, preimenovanja imena naselja, ulica, trgova i institucija, uništavanja spomenika, čak i na grobljima, pa sve do potpunog uništenja Srpske pravoslavne crkve, pljačke i uništavanje njene imovine, pokretnog i nepokretnog istorijskog blaga, jednom rečju zatiranje srpske civilizacije na tim prostorima - navodi Đurić Mišina.

Nisu krivi svi Hrvati

Direktor Muzeja genocida navodi da je jedan od ključnih ciljeva enciklopedije da pokaže kako se ne može govoriti o genocidnosti celog hrvatskog naroda.
- Tačno je da se može govoriti o stvaranju genocidnog raspoloženja u jednom delu tog naroda, ali ne i da je ceo hrvatski narod bio genocidan mada su Srbi, Jevreji i Romi bili na udaru genocidnih mera i doživeli genocid od kog se nikada neće oporaviti - objašnjava Veljko Đurić Mišina.

Potrebna pomoć države

Veljko Đurić Mišina kaže da Muzej genocida i Odbor za Jasenovac SPC planiraju da o ovom projektu detaljno upoznaju sve relevantne institucije u Srbiji i Republici Srpskoj, jer bi to trebalo da bude kapitalno delo iza koga će stati država.
- S obzirom na važnost i značaj projekta veoma je važno da ovo bude projekat Srbije i Republike Srpske, a mi se nadamo i da će obe države to prepoznati i finansijski pomoći - ističe Đurić Mišina.

I mrtve u popis

Đurić Mišina ocenjuje da stvarni gubici tokom Drugog svetskog rata u NDH nikada neće biti utvrđeni zato što vlasti u Srbiji godinama unazad to odbijaju.
- Uoči popisa u Srbiji 2011. godine, Muzej žrtava genocida je predložio državnim vlastima da se uporedo izvrši i popis ratnih žrtava, ali je to odbijeno kao nepotrebno i skupo. Taj predlog ponovićemo i u narednim godinama, s tim što ćemo anketni listić proširiti i na ratove u raspadu Jugoslavije 1990-1995. i agresije na SR Jugoslaviju 1999. godine - ističe Mišina.