O beogradskom metrou pregovaralo se još 1883. godine

Posle Drugog svetskog rata metro je u prvom državnom dokumentu spomenut tek 1950. godine, dok su ideje o prokopavanju železničkog tunela ispod Beograda starije od sto godina, navode iz "Adligata".

Među dokumentima se nalazi nekoliko pisama koja su upućena italijanskim vlastima, u vezi sa izgradnjom rimskog metroa, a jugoslovenska vlast želela je da iskoristi iskustva Italijana, koji su upravo u tom trenutku započinjali gradnju svog prvog metroa, koji je pušten u saobraćaj 1955. godine.

U trenutku kada je metro postojao samo u Londonu i Glazgovu, pojavila su se u Beogradu dvojica građana, po imenu Gugla i Gal, koji su tražili da od Knez Mihailove ulice do savskog stovarišta prokopaju tunel kojim bi bila sprovedena železnica za prevoz robe i putnika i vodovod.

Opština im je dala tražene garancije 14. maja 1883. godine, međutim oni su nestali.

Prvi tramvaj je ulicama Beograda krenuo 14. oktobra 1892, a već 1912. tramvajima se vozilo 7,5 miliona putnika godišnje, navode iz "Adligata".

Ideja o železničkom tunelu između železničke stanice u Savskom amfiteatru i železničke stanice "Dunav" rođena je još 1923. godine kada je predviđena urbanističkim planom za Beograd.

Do izgradnje tunela nije došlo, iako je arhitekta Sv. Lazić 1936. godine u više navrata u javnosti apelovao na neodložnu izgradnju tunela, jer bi on mogao da služi i kao sklonište protiv vazdušnog napada u slučaju budućeg rata.