Bošković

Navode da Boškovići u Herceg Novom imaju istu slavu, ali da je u Bijelom Polju, u Crnoj Gori, ima i onih sa slavom Lučindan.

Boškovići su, evidentno, poreklom od različitih grana, te nisu srodni. Pošto je prezime patronimičko, nastalo po imenu nekog muškog pretka, Boška, moguće je da u istom kraju, u raznim mestima, postoje Boškovići nastali nezavisno jedni od drugih.

Tako pored Boškovića u Bijelom Polju, postoje u istoj oblasti Boškovići u mestima Ritošići i Kaluđerovići, sa slavom Mratindan, i u Kovačima koji slave Đurđevdan, dok su treći, u Kolašinu i Kričku, primili islam.

Od čuvenijih epskih i istorijskih ličnosti ovog imena da spomenemo, pored Boška Jugovića, i drugog Boška, brata Bijelog Pavla, rodonačelnika plemena Bjelopavlića u okolini Nikšića, nekadašnjoj Staroj Hercegovini.

Bijeli Pavle bio je sin znamenitog Leke Kapetana, iz Dukađina, kod Peći. Pored Boška, imao je još dva brata - Gavrila (Gaša) i Miraša. Kad su Turci zauzeli Prizren i Peć, svi su, s Bijelim Pavlom, prebegli u Boku i Paštroviće, a onda se Gašo vratio u Dukađin, Bijeli Pavle u Bjelopavliće, a Miraš i Boško ostali u Boki, gde i danas imaju potomke.

Po drugoj verziji, Boškovići su potomci nekog kasnijeg Boška, sina Kaluđerova, a unuka Gojaka, direktnog potomka Bijelog Pavla, Od pet Kaluđerovih sinova nastale su grane Boškovića, Radulovića, Vukovića, Vujovića i Sekulića.

Ovo grananje pada krajem 16. i početkom 17. veka, u doba kučkog vojvode Lala Drekalovića. Boškovići su živeli u Orjoj Luci i u Danilovgradu. Orju Luku su zasnovali serdar Mijajlo i pop Rade Bošković. Mnogi od Boškovića bili su znameniti ljudi, a dvojica igumani manastira Ostrog - Maksim i Josif.

Najznamenitiji po junaštvu je bio harambaša Petar Bošković.