Kuba konačno razbila američku blokadu
Sa svega dva glasa protiv, koji su iz SAD i Izraela, bez uzdržanih i uz pozitivan glas 191 države, Generalna skupština UN je usvojila rezoluciju koja osuđuje blokadu. To se dogodilo istog dana kada je na snagu stupio Ugovor o političkom dijalogu i kooperaciji, koji je sa jedne strane potpisao kubanski ministar spoljnih poslova Bruno Rodrigez i sa druge strane visoka predstavnica EU za diplomatiju Federika Mogerini.
Nestor Marin, glavni urednik političke agencije "Prensa Latina“, za Sputnjik kaže da to, što je do potpisivanja ovih dokumenata došlo u isto vreme, trebalo tumačiti kao podršku Brisela na račun Havane.
- Ovo je i potvrda da EU odustaje od svoje prethodne politike i da više ne podržava bespogovorno pedesetogodišnju blokadu Kube od strane SAD - smatra Marin, ističući da je većina država članica UN osudila politiku Vašingtona prema Havani.
Ugovor o političkom dijalogu i kooperaciji koji je potpisan u decembru 2016. godine i koji je stupio na snagu 1. novembra, sadrži tri osnovna dela: jačanje bilateralne trgovine, političkog dijaloga i ekonomske saradnje.
- Jedno od najvažnijih pitanja tiče se činjenice da je konačno došlo do slamanja "zajedničkog stava“ koji je bio usvojen 1996. godine i koji je Havana od početka osuđivala kao jednostrani i diskriminatorski - ističe Marin.
Upravo ta "jedinstvena politika“ koju pominje Marin, zapravo je predviđala ograničenja za države članice EU u odnosima sa Kubom, zbog navodnog narušavanja ljudskih prava na ostrvu. Ovaj stav je Havana konstantno demantovala, a to je bio jedan od najvećih problema i kamen spoticanja pri uspostavljanju trgovačkih, ekonomskih i političkih odnosa.
- Stupanje na snagu ovog Ugovora okreće novu stranicu i time se završava period negativnosti, a počinje novi tip odnosa zasnovanih na uvažavanju normi međunarodnog prava - objašnjava sagovornik Sputnjika.
Ugovor je preliminarno stupio na sagu, jer bi trebalo da bude ratifikovan još u 28 parlamenata zemalja članica EU. Marin dodaje da je ovo već gotovo izvesno, jer je praktično u svim nacionalnim zakonodavnim skupštinama odobren, a ostalo je sve samo pitanje formalnosti.