"SAD i EU su dezorijentisani, Putin bi bio budala da to ne iskoristi i prisvoji Balkan"
Kako piše američki list, uticaj Rusije na Balkan je bio vidljiv i pre ali i nakon ukrajinske krize, dok je rast vojne moći Rusije ostavio posledice na položaje NATO pakta i njegove članice na obalama Crnog mora. Ruske naftne kompanije igraju veliku ulogu u regionu, a kult Vladimira Putina i proslava oporavka Rusije i dalje puni naslovnice svetskih medija.
Rusija tako stvara pritisak na Ameriku i Evropu, koje je američki list okarakterisao kao garante mira u regionu, zbog čega dolazi do jakog rivalstva kojem se ne vidi kraj. Moskva, smatra autor, nije u poziciji da proširi Evroazijsku ekonomsku uniju prihvatanjem članica kao što su Srbija, Republika Srpska ili Makedonija, a čak i njeni najbliži saveznici ekonomski gravitiraju ka Evropskoj uniji i saradnji sa NATO. Zato Rusija usavršava svoje veštine remećenja bez želje da uspostavi hegemoniju.
Tokom 19. i početkom 20. veka Rusija je imala veliki uticaj nad Balakanom u poređenju sa današnjicom, međutim nikada nije bila ekonomski faktor. Danas međutim njene energetske firme predstavljaju znatno efektniju alatku, bilo da se radi o gasovodu "Južni tok", ili sankcijama Turskoj iz 2015. godine, ekonomija igra ključnu ulogu u ruskim odnosima sa jugoistokom Evrope.
Na Balkanu Rusija nema nameru da uspostavi novo političko uređenje ili imperiju, a njen jedini cilj je da potkopa institucije koje je postavio Zapad i u tome nije sama, piše američki list. Pojedini saradnici Rusije ne tako davno važili su za prozapadne ljude, poput Milorada Dodika, Nikole Gruevskog ili Redžepa Tajipa Erdogana. Drugi su napravili suprotan iskorak i okrenuli se Zapadu, poput Mila Đukanovića u Crnoj Gori.
Ruski otisak u jugoistočnoj Evropi postao je vidljiviji nakon sukoba Moskve i Vašingtona, i Rusija je spremna da izazove Ameriku i njene saveznike na ovom prostoru. Najjači uticaj oseća se u istočnim članicama EU, ali je i vojna intervencija u Siriji produbila njen uticaj na Bliskom istoku. Obamina administracija označila je Rusiju kao regionalnu silu u opadanju, ali njeni ciljevi danas su veći od sovjetske ere. Postkomunističke zemlje Evrope su očigledan izbor kao i bivša Jugoslavija, ali i Turska. Međutim, nisu sve promene delo ruskog uticaja, piše "Amerikan inretest", već i produkt "unutrašnjih bolesti" kako ih je autor okarakterisao, koje su vidljive od Beograda do Ankare i od Sofije do Budimpešte.
Rezultat je rivalitet između Rusije koja ima jasne ciljeve ali nema sredstva da ih ostvari, i dezorijentisanog Zapada, koji ima moć da sprovede šta želi ali nije usaglašen oko toga kako da sprovede svoje zamisli, što se odnosi kako na EU koja često ne govori jednim glasom po pitanju Rusije, i Ameriku gde se još raspravlja o Rusiji, piše američki list.