Trifković: U Srebrenici nije bilo genocida
U tekstu pod naslovom "Mit o genocidu: upotrebe i zloupotrebe Srebrenice", Trifković navodi da su obim gubitaka u Srebrenici i sami događaji rutinski zloupotrebljavani u zvaničnim izveštajim promuslimanskih vlada, kvazi nevladinih institucija i u medijima.
"Što se tiče Haškog tribunala, `Orvelovske institucije`, koji je u slučaju generala Radislava Krstića donio jednoglasnu odluku da je masakr u Srebrenici bio genocid njihove `jednoglasne odluke` su predvidljive, kao one u Moskvi 1936. godine (suđenja političkim protivnicima Staljina, poznata u istoriji kao Velika čistka)", navodi Trifković u tekstu objavljenom na portalu Fondacije lorda Bajrona za balkanske studije.
Trifković ističe da ono što javnosti nije poznato jeste da te "odluke" sada osporava veliki broj zapadnih vojnih i civilnih zvaničnika, obaveštajci NATO i nezavisni analitičari, koji osporavaju zvanično prikazivanje zauzimanja Srebrenice kao jedini zločin tokom rata u BiH.
"Činjenice govore da je tokom rata u BiH između maja 1992. godine i jula 1995. nekoliko hiljada muslimana muškaraca izgubilo život u Srebrenici i okolini", navodi Trifković i dodaje da su neki pobegli u Tuzlu, da su mnogi poginuli u pokušaju da se probiju, a mnoge su zarobili i pogubili srpski vojnici.
"Međutim, tačan broj žrtava i dalje je nepoznat, osporavan i pogrešno tumačen. Sa 8 000 pogubljenih i hiljadama ubijenih u sukobima trebalo bi da postoje ogromne grobnice kao i satelitski dokazi pogubljenja, sahrana i mogućih uklanjanja tela", navodi Trifković.
On je napomenuo da u dokumentaciji Haškog tribunala nema konačnog i ubedljivog podatka o broju žrtava. "Da se dogodio ratni zločin i da su ubijene stotine muslimana to niko ne spori, međutim broj žrtava ostaje nepotvrđen i forenzički i demografski", tvrdi Trifković.
On podseća da je prema izveštajima bivšeg novinara mreže Bi-Bi-Si Džonatana Rupera broj žrtava od samog početka korišten i zloupotrebljavan u političke svrhe.
"Godinama se smatralo da je veoma važno da prvobitni približan broj onih koji su ubijeni u Srebrenici odgovara listi `nestalih` od 7 300 ljudi koju je sastavio Međunarodni komitet Crvenog krsta (ICRC)", kaže Ruper i dodaje da te rane procene nisu bazirane ni na čem drugom osim na jednostavnoj kombinaciji od 3.000 muškaraca koji su zadnji put viđeni u bazi u Potočarima i 5.000 ljudi koji su napustili enklavu pre pada.
Ruper tvrdi da je najzapanjujući aspekt svega toga da se broj od sedam do osam hiljada ljudi poistovećivao sa brojem ubijenih, što nikad nije bilo moguće.
"Bezbrojni savremeni podaci ukazuju da su posmatrači UN i drugi nezavisni posmatrači videli žestoke borbe sa velikim brojem gubitaka na obe strane. Poznato je, takođe, da su drugi pobegli u Tuzlu i Žepu pod kontrolom muslimana, neki su pobegli u pravcu zapada i severa a neki u Srbiju, prema tome je jasno da nige u blizini toliki broj nestalih nije mogao biti pogubljen", rekao je Ruper.
Trifković navodi da se često ističe da je Srebrenica bila "zaštićena zona UN", ali se retko pominje da je enklava u isto vreme bila oružani kamp koji se koristio za napade na srpska sela u okolini.
On podseća da je muslimanski general Sefer Halilović potvrdio tokom svog svedočenja u Haškom tribunalu da je bilo najmanje 5.500 vojnika bosanske armije u Srebrenici nakon što je ona dobila status enklave ili utočišta, i da je on lično rukovodio velikim brojem isporuka sofisticiranog oružja helikopterima.
"Francuski general Filip Morion, komandant Unprofora, koji je prvi skrenuo pažnju međunarodne javnosti na Srebrenicu, odlučno tvrdi da su zločini muslimanskih vojnika bili takvi da je želja Srba za odmazdom bila neizbežna", navodi Trifković.
On ističe da je Morion tokom svedočenja pred Tribunalom 12. februara 2004. godine rekao da je muslimanski komandant iz Srebrenice Naser Orić organizovao napade tokom pravoslavnikh praznika i uništio sela, a meštane masakrikrao, što je "stvorilo takav stepen mržnje koji je u tom regionu bio zaista neobičan".