Biznismen iz Nemačke pomaže Kozarskoj Dubici: Soluncima podiže spomen-obeležje
Dudić koji je široj javnosti u Nemačkoj i Republici Srpskoj postao poznat posle izdavanja i dvostrukog nagrađivanja ("Kočićevo pero", Slovo podgrmeča) trotomnog romana "Auslender", u rodnoj Kozarskoj Dubici, po zadužbinama i humanitarnim delima bio je poznat i mnogo ranije.
- Dudić je dao veliki doprinos u podizanju srpskog hrama u Drakseniću ( 1991-2007), a ogradu i kapiju izgradio je isključivo svojim sredstvima. Pomogao je i gradnju hrama Svetih apostola Petra i Pavla u Kozarskoj Dubici, a kod ovog hrama izgradio je i južnu stranu ograde i kamenu kapiju. Svetosavski dom, koji je podignut 1907. godine , dobrim je delom 2008. renoviran i prilogom Pantelije Dudića, a 2015. veliki doprinos dao je i pri renoviranju Svetosavskog omladinskog doma - kazuje proto stavrofor Gojko Slijepčević paroh kozarsko-dubički, koji je "našem Pani" posebno zahvalan za finansiranje spomen-kapele solunskim dobrovoljcima .
Knjige
Pantelija Dudić je finansirao i izdavanje više istorijskih knjiga koje su vezane za Potkozarje, Podgrmeč i Kozarsku Dubicu, a pomogao je i Gradsku citaonicu u svome gradu.
Međutim, njegovo poslednje delo kad su u pitanju knjige je podrška prvom i pokrivanje svih troškova drugog izdanja knjige "Kroz vaskrsenje svetinja kozarsko-dubičkih" autora prote jereja Gojka Slijepčevića.
- Spomen-kapelu počeli smo da gradimo za Vaskrs 2016. godine, kada su građevinski radovi i završeni. Ove godine biće završeni zanatski radovi, a iduće predstoji nam fasada, umetnički radovi i spomen-ploča - naglašava otac Gojko i ističe da će spomen-kapela površine 400 kvadrata biti osvećena 2018. na stogodišnjicu proboja Solunskog fronta.
- Ponosan sam da je baš meni pripala čast da podižem spomenik našim dobrovoljcima soluncima, koji su za svoj narod umirali slavno - rekao je za "Vesti" donator Dudić, čiji je deda po majci imao sreću da se sa Solunskog fronta vrati živ.
Braća Banjci iz Brekinje
Dubička opština u Prvom svetskom ratu dala je 300 dobrovoljaca, a braća Banjci: Ilija, Mihajlo i Mirko, kako je zapisano u knjizi "Kroz vaskrsenje svetinja kozarsko- dubičkih" na poziv srpske vlade, bez znanja jedan za drugog, stigli su sa tri strane sveta i na Solunskom frontu našli se u istom stroju. Ilija je stigao iz Rusije, a Mihajlo i Mirko, jedan sa istočne a drugi sa zapadne obale Amerike. Ilija je bio regrutovan kao austrougarski vojik, a na srpsku stranu prešao je uz pomoć Rusa. Mihajlo i Mirko u Americi su radili u čeličani i rudniku, ali su se odazvali pozivu da dođu i stanu u stroj za odbranu svog naroda.