Evropa jela sir iz manastira
Sagradili su ga Stefan, Uroš i Dušan Nemanjić u 14. veku, u vreme prvog patrijarha srpskog Joanikija.
Njegovu obnovu su verujući ljudi iz ovog planinskog kraja započeli daleke 1991. godine a među njima su i oni koji žive širom Crne Gore, Srbije, Evrope i sveta.
Pored hrama počivaju mošti arhimandrita Joanikija Zindovića iz Mojkovačkih Polja koji je u ovoj bogomolji stolovao od 2000. do 2015. godine i počeo prvi da ga obnavlja.
Ostaci kamenih mlekara
Svojevremeno su profesori iz Beograda Vojislav Vojkan Jovanović, koji je vršio arheološko iskopavanje, i Jovan Nešković, koji je uradio idejni projekat manastira od starih stočara, saznali kako su se tadašnji ugledni domaćini na Bjelasici snalazili kako da ogromne količine mleka od hiljada ovaca, koza i goveda usire jer nisu za to na tamošnjim katunima imali dovoljan broj koliba i kaca.
Zanimljiva je priča koja i danas kruži crnogorskim katunima.
- Domaćini su cevi pravili od bukovog drveta koje su postavljali do konaka manastira, pa je sa planine stizalo mleko od koga je u kamenim mlekarama čiji se ostaci i danas naziru pravljen u to vreme čuveni sir, a kupovali su ga najviše ljudi koji su karavanima ovuda prolazili - priča Dušan Božović.
- U literaturi se često pominje kao manastir Ravna Rijeka. U srednjem veku je imao zemljište na kome se danas nalazi istoimeno selo Majstorovina. O tome svedoče i nazivi šuma: Kaluđerski do, Popovo Prlo, Manastirski stanovi - kaže Blagomir Miko Rudić, predsednik Odbora za obnovu hrama Svete Trojice iz 1991. godine kojeg je imenovao mitropolit Amfilohije.
U tadašnjem Odboru pored Rudića su bili još: Milovan Vlaović, Predrag Cvijović, Vuko Vuković, Milovan Nišavić, Momo Vojinović, Rajko Božović, Žarko Vojinović, Svetislav Vlaović, Nikola Šćepanović i tada jedini jerej na području bjelopoljske opštine Miraš Bogavac.
Dragiša se prvi krstio
- Po jednom zapisu iz 1649. godine, sveštenici manastira Majstorovina su od Turaka krili knjige i crkvene relikvije u Dobrilovini kod Mojkovca. U crkvi Pakra čuva se srebrom okovano jevanđelje manastira Svete Trojice iz 1661. godine - veli Hadži Dragiša Jeremić, predsednik saveta Mesne zajednice Ravna Rijeka kojoj pripada manastir Majstorovina, a koji je sa svojih 125 bratstvenika kupio zvono teško 310 kilograma u Belosavcima kod Topole i koji se 19. avgusta 2000. godine prvi krstio u ovoj svetinji koju sada obilaze vernici iz svih krajeva bivše Jugoslavije.
U julu ove godine manastir je obišao i autor ove reportaže i tamo zatekao supružnike Slobodanku i Ranka Milosavljevića iz Niša.
- Godinama obilazimo svetinje ali na ovakvu lepotu nigde nismo naišli. Manastir, konak i zvonik opasani su gustom bukovom šumom kroz koju protiče reka Bistrica čista kao suza. Naročito su nam se dopale freske koje su do sada urađene - kažu Milosavljevići.
Da se nagledaju lepota ove svetinje stigla je mati Paraskeva iz Danilovgrada, a sa Skadarskog jezera sa ostrva Top-han gde se nalazi hram Sveti Dimitrije i otac Jovan.
Na kraju boravka reporteru "Vesti" odbor koji obnavlja hram dodelio je ikonu Svetog Vasilija Ostroškog.
Vredna braća Božović
Starešina manastira u Majstorovini, iguman Andronik ne krije zadovoljstvo zbog ljudi koji pomažu. Obnova bogomolje traje više od četvrt veka jer se počelo od zidina, a urađeni su veliki konak i zvonik i obrađeno manastirsko imanje. Odmah je pomenuo braću Božoviće: Dušana, Jovana i Boža.
- Kad treba da se radi, oni su tu sa svojim mašinama. Zahvalan sam i darodavcu Bogiću Vlaoviću - ističe Andronik koji sa episkopom budimljansko-nikšićkim Joanikijem nadgleda preostale radove.
Rudiću dve gramate
Jedan od prvih ljudi iz Crne Gore koji je pomogao gradnju Hrama Svetog Save na Vračaru je Blagomir Miko Rudić i zbog toga je dobio gramatu od patrijarha Germana.
- Drugom gramatom me je nagradio mitropolit Amfilohije zbog Majstorovine. Pomagaću sve dok se ne završi obnova. Raduje me što je ovde zaživeo crkveni život i što u svetinju dolazi sve više mladih - ističe Rudić.
Donatori
U obnovu manastira Majstorovina do sada je utrošeno više od 100.000 evra. Najviše su po rečima ljudi koji i danas vode akciju pomogli: Nikola Nišavić, Rade Nišavić, Drago Vojinović, Neđo Jeremić, Rajko Vuković, Ratko Pelengić Bosanac, Mile Zlaić, Miko Bulatović, Velibor Kljajević Njogo, Milovan Orović, Zoran Sošić, Zoran Lazović sa porodicom, Mijo Rudić i mnogi drugi i zbog toga su im veoma zahvalni.