Dokumenti iz Vašingtona otkrivaju: Nacisti su detonirali atomsku bombu

Dokument oznake APO 696 sadrži detaljno istraživanje o tome koliko su daleko nacistički naučnici došli u razvoju atomske bombe. Reč je o sveobuhvatnoj dokumentaciji iz perioda između 1944. i 1947. godine. Na njoj su radili brojni američki i britanski obaveštajci, a kasnije je dopunjena i svedočanstvima četvorice nemačkih stručnjaka, među kojima su i hemičari i raketni eksperti.

Dokumenti potvrđuju ono što već znamo - Hitler nije uspeo u svom naumu da napravi atomsku bombu, ali otkrivaju i nešto što se do sada nije znalo, a to je da je njegova ekipa naučnika tome došla jako blizu. Odnosno, da su izveli i jednu uspešnu detonaciju.

Bomba aktivirana kod Libeka

Nedaleko od grada Libeka na istoku Nemačke aktivirali su 1944. godine jednostavnu napravu, a nepobitan dokaz te detonacije dokumentovana je izjava nemačkog testnog pilota i stručnjaka za rakete Hansa Zinsera, koji je iz vazduha pratio eksploziju.

U svom iskazu Zinser opisuje da se tog dana 1944. godine u svom avionu nalazio 12 do 15 kilometara od atomske stanice pored mesta Ludvigslusta, južno od Libeka. Opisao je "pečurku", odnosno oblak u obliku pečurke, koji se razvijao na visini od sedam hiljada metara iznad mesta detonacije.

Električne smetnje onemogućili su mu radiokomunikaciju kao da se negde pojavila munja. Njegova je procena govorila o oblaku širokom devet kilometara, u kome su se pojavljivale čudne boje, a nakon njih je sledio udar koji je mu je zaljuljao avion. Navodi kako je nakon njega poleteo i drugi pilot koji je opisao sličan fenomen, piše Večernji.hr.

U nedavno deklasifikovanoj dokumentaciji nalazi se i podatak o sastanku održanom kod Hitlera u Berlinu 1943. godine. Na tom je sastanku bio, uz brojne naučnike, prisutan i Albert Šper, a događaj se vodio kao "atomski susret". Saveznici ne odustaju od tvrdnje da nacisti nikada nisu uspeli da sprovesu lančanu reakciju kojom bi izazvali nuklearnu eksploziju, no za detonaciju kod Libeka ne nude nikakvo objašnjenje.

Prema nekim drugim arhivskim dokumentima, italijanski dopisnik Luiđi Romersa takođe je pratio istu eksploziju, ali sa tla. Njega je na mesto detonacije poslao lično Musolini da bi posvedočio snazi novog oružja i o tome ga izvestio. Luiđi Romersa do kraja života 2007. godine tvrdio je da je video detonaciju nečega što su nacisti zvali "dezintegracijska bomba".

Na tom putu na koji ga je poslao Musolini upoznao je i Hitlera i Gebelsa. Ipak, njegova priča je malo drugačija, jer on u svojim iskazima opisuje bunker na ostrvu Rigen oko 240 km severoistočno od Libeka. I on opisuje događaj slično kao i Zinser, pa se danas ipak čini da u svoj od priča ima pomalo istine.

Nacisti nisu razvili tehnologiju za serijsku proizvodnju

Navodno, nacisti nikada nisu uspeli da razviju tehnologiju za serijsku proizvodnju nuklearnih bombi. Adolf Hitler želeo je atomske bojne glave da pričvrsti na rakete V2 koje su u to vreme još padale po Londonu. U kontroverznoj knjizi "Hitlerova bomba", nemački istoričar Rainer Karlč tvrdi da su uspešni eskperimenti bili izvedeni nešto južnije od Libeka, u pokrajini Tiringiji, kao i na Baltičkom moru.

Prema njegovim tvrdnjama, na atomskom oružju radile su dve grupe naučnika, jedna je radila na taktičkom nuklearnom naoružanju, a druga na prljavim bombama kojima je trebalo da bude zaustavljeno sovjetsko napredovanje.

Ipka, njegova knjiga je odbacivana kao nerelevantna zbog lošeg znanja fizike i merenja radijacije na navodnim mestima detonacije koja su nezavisna istraživanja opovrgnula. Na kraju, Amerikanci su na izradi atomske bombe angažovali 125.000 ljudi, a nacisti tek nekoliko desetina naučnika. Pobednika znamo.