Izvori zdravlja u dugovečnosti (1): Lek za boljke Vuka Karadžića
Najstariji pisani izvori koji pominju Banju Koviljaču su putopisi iz prvih decenija 16. veka. Dvestotinak godina kasnije, i Turci u velikom broju dolaze u mesto tada nazvano Smrdan Banjom, zbog njenih sumporovitih voda, koje su plavile jaruge i leti umele posebno neprijatno da zaudaraju. Već početkom 19. veka, Koviljača doživljava preokret koji će je svrstati među omiljena srpska lečilišta.
Vuk Karadžić, koji je živeo u obližnjem selu Tršiću, često je dolazio da svoje kostobolne muke ublaži blagotvornom vodom. Dolazili su i drugi znameniti Srbi, od kojih su najpoznatiji prosvetitelj Dositej Obradović i sam srpski vožd, Karađorđe. Ipak, njen glavni izvor je kaptiran tek 1836, u vreme vladavine Miloša Obrenovića, a dve decenije kasnije u Koviljači je otvorena prva zgrada za goste, koja je imala deset kreveta.
U vreme vladavine Mihaila Obrenovića, 1867. godine, Banja Koviljača je stavljena pod zaštitu države. Narodu okruga Podrinjskog vraćena je za kraljevanja Aleksandra Obrenovića, 1898. godine, odlukom Narodne skupštine.
Najviše je za Banju Koviljaču učinio kralj Petar Prvi Karađorđević. Već 1908, u njoj je izgradio prvo sumporno kupatilo, a 1910. u saobraćaj je, vladarevim zalaganjem, puštena pruga Šabac-Koviljača. Od početka 20. veka, pa do početka Drugog svetskog rata, Banja Koviljača prolazila je kroz period intenzivnog razvoja, širenja kapaciteta i modernizacije.
Prva kockarnica
Banja Koviljača je između dva svetska rata postala mondesko mesto, u kome su ugledni Srbi podizali luksuzne vile. U osvit Drugog svetskog rata tu je podignut i čuveni Kur salon, omiljeno okupljalište srpske elite. Na ovom otmenom mestu bila je otvorena i prva balkanska kockarnica.