Jedan brat Gavrilo, drugi Princip
To su većinom ona imena, domaća ili stranog porekla, koja su popularna i u drugim našim krajevima. Uobičajeni su i slučajevi da dete dobije ime nekog istaknutijeg, najčešće preminulog pretka - dedino ili pradedino, što je za ženska imena ređe.
Stričevo ime može se dati jedino posle njegove smrti, a tetkino i za njenog života, što je i razumljivo, s obzirom na to da su deca dva brata, živeći u seoskoj patrijarhalnoj zajednici, živela i u stričevoj sredini, a obično daleko od tetaka. Očevo ime u ovim krajevima moglo je da dobije samo posmrče, dete rođeno posle očeve smrti. Majčino ime, međutim, daje se dok je majka živa, i to "od nevolje".
Ova pojava nije retka i zabeležena je u dosta porodica u kojima su se, na primer, rodile tri devojčice ili više njih jedna za drugom. Davanje devojčici majčinog imena vezano je za verovanje da će se posle ovoga rađati muška deca.
Ali, iz istih razloga, dakle iz želje da se "stane" sa rađanjem ženske dece, i da se počnu rađati muška, češće se daju imena kao Stana, Stanija, Stanica, Stanka, Stanomirka, Dostana. Ovakva imena daju se u dosta slučajeva, iz istih razloga, i drugoj devojčici u porodici, a ponekad već i prvoj.
Loši đaci - akademici
Ubrzo posle Drugog svetskog rata, neki univerziteti u Jugoslaviji dobijali su imena političara koji ni s naukom, ni s visokim školama nikada nisu imali veze, osim što su pojedini svojevremeno napustili studije, a neki čak i gušili univerzitetske autonomije. Tada su i loši đaci postajali počasni doktori nauka ili članovi akademija nauka i umetnosti.
Zbog toga u ovoj sredini ima porodica u kojima se imena koja u osnovi imaju glagol stati, ili prilog dosta, nižu sve dotle dok ih ne prekine muško ili majčino ime. Zahvaljujući ovoj pojavi, u severnoj Metohiji je neuporedivo više ženskih nego muških imena na Stan-. Takva ženska imena su čak i veoma česta. Muška imena s ovom osnovom, Stanko i slična, daju se s istom motivacijom, uglavnom u porodicama s mnogo muške dece.
Imena kao Stojan i Stamenko potekla su iz želje za dobrim zdravljem i dugim životom njihovih vlasnika, što se može reći i za oblike na Živ-: Živko, Živojin, Živorad, kao i zaštitna imena tipa Vuk, Vukašin, Vučina, "da se zlo plaši vuka". Iz istih razloga i među Srbima ima imena Bećir, što se objašnjava tako što je to "mrzno, tursko ime", a zlo neće na ono što je "mrzno". Ponekad se ispoljava paralelizam, ista osnova imena za brata i sestru: Rajko - Rajka, Ranko - Ranka, Dušan - Dušanka, Zvezdan - Zvezdanka, Stojan - Stojanka.
U mnogim krajevima Srbije uobičajeno je da dete dobije ime sveca na čiji se dan rodilo, i to su najčešće imena Đorđe, Jovan, Luka, Petar, Ranđel, ali i neke slavne ličnosti iz nacionalne istorije ili mita: Dušan, Miloš, Đorđe, Milica. U metohijskim krajevima, međutim, javlja se i ime Njegoš, nadahnuto porodičnim nadimkom jednog od najvećih srpskih pesnika i vladara Crne Gore, Petra Drugog Petrovića. Zabeleženi su i slučajevi dva prezimena, našeg i stranog, u ulozi ličnih imena: jedan dečak je tako 1955. godine uz lično ime dobio i "prezime" Princip, dok su njegovog brata nazvali Gavrilo, tako da se u obojici zadržalo sećanje na čuvenog pripadnika revolucionarne organizacije Mlada Bosna, koji je 1914. izvršio atentat na austrijskog nadvojvodu Ferdinanda.