Otkrivena Mikelanđelova tajna u Sikstinskoj kapeli
Slavni italijanski umetnik je na tom remek-delu fresknog slikarstva radio od 1508. do 1512. godine. Fascinantni mišićavi likovi muškaraca i žena nesumnjivo svedoče da je slikar odlično poznavao ljudsku anatomiju.
Poznato je da je Mikelanđelo secirao leševe i učio na njima, baš kao i Leonardo da Vinči, ali je za razliku od njega, uništio sve crteže i beleške koje svedoče o njegovim istraživanjima.
U članku objavljenom u časopisu "Neurosurgery", dvojica američkih stručnjaka za neuroanatomiju, Ian Suk i Rafael Tamargo sa Džons Hopkins medicinskog fakulteta u Baltimoru, tvrde da su u vatikanskoj kapeli otkrili anatomske ilustracije koje je Mikelanđelo tako vešto sakrio da su ostale nezapažene ne samo od tadašnjeg pape Julija II već i od miliona vernika, istoričara i ljubitelja umetnosti narednih 500 godina.
Suk i Tamargo su proučili vrat i bradu Boga u sceni u kojoj on razdvaja svetlo od tame u prvom činu stvaranja univerzuma. Istoričare umetnosti su već dugo zbunjivale anatomske nepravilnosti u toj slici kakvih nema na drugim freskama, kao i neobičan način njenog osvetljavanje.
Podrobnijom analizom, Suk i Tamargo su zaključili da nije posredi nikakva greška već da je u taj deo slike Mikelanđelo zapravo uklopio savršenu skicu ljudskog mozga.
"Mišljenja smo da je Mikelanđelo, duboko religiozan čovek i izvanredan anatomičar, želeo da istakne značenje ove scene i eventualno dokumentuje svoje poznavanje ljudske anatomije, sakrivajući detaljnju neuroanatomsku skicu u liku Boga", istakli su američki naučnici.
Oni, takođe, veruju da jedan čudan, uspravni nabor u odori figure Boga zapravo predstavlja kičmenu moždinu, dok drugi, u obliku slova "Y", krije ilustraciju očnog nerva.
Iako se autori u svom članku ne upuštaju u nagađanja o mogućem tajnom značenju skrivenih skica, oni navode da je Mikelanđelo, koji je u kasnijem razdoblju svog života postao sklon spiritualizmu, možda želeo da nasluti da čoveku nije potrebna Crkva da bi neposredno komunicirao sa Bogom, što je bio stav koji se tada smatrao jeretičkim.
Godine 1990. godine američki lekar Frenk Mešberger objavio je članak u kojem je tvdio da je plašt u središnjoj sceni u kojoj Bog stvara Adama savršena anatomska ilustracija preseka ljudskog mozga.