Džinovi su živeli po 200 godina

Džidovci su mogli dnevno da pređu i po nekoliko stotina kilometara. Uz to su bili i gotovo biblijski dugovečni, živeli su po 200 i više godina. Pošto su se brzo kretali, mogli su goveda, na primer, napasati u Sofiji ili Beogradu i uveče se opet vratiti u Crnu Travu.

Dugovečnost Džidovaca imala je i svoju slabu tačku. Naime, oni nisu imali zglobove u udovima, pa bi ih krutost u kolenima stajala života ukoliko bi se sapleli, pali i tresnuli o zemlju sa tolike visine. Sem te smrti za drugačiju, neprirodnu smrt Džidovci nisu znali, tako da se može reći da, ako već nisu bili sasvim besmrtni, onda su bili neranjivi. Grobovi nastradalih Džidovaca imaju dužinu bezmalo tri metra i razbacani su po celoj Srbiji. U Crnoj Travi se pominju grobovi Džidovaca na Popovoj čuki. Njih čuvaju u selu Crveni Breg.

Kako su Džidovci bili obdareni i drugim natprirodnim moćima, ono im je pomagalo da steknu ogromno bogatstvo. Stoga nije redak slučaj da se na ove džinovske grobove gleda kao na riznice skrivenog blaga. Po narodnom predanju, Džidovce su smenili Rimljani, u narodu poznatiji kao Latini. Kao mesta gde su Latini živeli pominju se gradišta i selišta, a groblja se zovu Kombas ili Latinsko groblje. Postoje predanja o strahovitoj pogibiji Latina i današnjem stanovništvu kao potomstvu Latina i došljaka iz Moskve, odnosno Rusije.

U Letopisu crnotravskom se ističe da su u 5. veku pre Hrista ovde bila nastanjena ilirska plemena, a u 2. veku posle Hrista zavladali su Rimljani. U vreme Rimljana u ovom kraju se razvilo rudarstvo, pa i danas postoje ostaci iskopavanja i prerade rude gvožđa u samokovima, a i postoje mnoge iskopine u obliku rovina.