Kad Nikolić zahvaljuje čuvarima ustaša
Sa istim namerama ka menjanju istorije i iniciranju katarze u Srba nastupio je u petak i predsednik Srbije Tomislav Nikolić, kada nam je objašnjavao zašto se tokom inauguracije argentinskog predsednika Maurisija Makrija onako duboko klanjao i zahvaljivao. Nudeći Makriju da iskoristi to što "Srbija ima slobodno tržište širom sveta", Nikolić je rekao da je Argentina zaslužila da joj se lično baš on zahvali na podršci Srbiji kada je reč o zaštiti njenog suvereniteta i integriteta, odnosno što je glasala protiv zahteva samoproglašenog Kosova za članstvo u Unesko.
Je l' to ista ona Argentina koja je 70 godina unazad bila utočište dvojici Anta - Paveliću i Gotovini, hrvatskim zločincima čiji je cilj bio proterivanje i uništenje srpskog naroda? Ona Argentina koja je godinama posle Drugog svetskog rata čuvala najvećeg srpskog krvnika, tvorca ustaške Nezavisne Države Hrvatske Pavelića, poznatog po konclogorima, teroru i genocidu nad Srbima, čija je glavna politička zamisao bila fizička eliminacija Srba, Jevreja, Roma? Ona ista Argentina u kojoj se, kao i u mnogim nama sada "prijateljskim" državama, do nedavno skrivao neoustaša Gotovina, optužen za zločine protiv čovečnosti tokom akcije hrvatske vojske "Oluja", u kojoj je ubijeno više od 1.800, a proterano 300.000 Srba?
Možda je to ona ista Argentina koja je, poput Sjedinjenih Američkih Država, posle Drugog svetskog rata čuvala i skrivala sve naciste koji su na volšebne načine tamo prebegli iz Evrope! Danas nam potomci nacista i njihovih mecena "kroje kapu" i pričaju u humanosti i civilizacijskim vrednostima.
Iz svih ratova u poslednjih 100 godina nazire se sada već ustaljeni obrazac u kojem se Argentina javlja kao konstanta i "sigurna zemlja" za zločince svih vrsta i nacionalnosti. Ali što bi, parafrazirano, rekao šef nemačke diplomatije Frank Valter Štajnmajer, predstavnik zemlje koja je uzrokovala dva najkrvavija svetska sukoba - Prvi i Drugi svetski rat - i koja je poslednjih godina preotela ulogu glavnog svetskog mirotvorca, "ratovi ostaju u kolektivnom pamćenju".
- Kod mnogih naših suseda, na čijem su tlu vođene krvave bitke u kojima se strahovito ginulo u rovovima, Prvi svetski rat uklesan je u kolektivno pamćenje - skoro je ciničan Štajmajer. Po toj matrici, zločini Drugog svetskog rata i poslednjeg rata na prostorima bivše SFRJ sigurno su "uklesani" u srpsko kolektivno pamćnje. Sreća pa istorija Srbije ne počinje niti će počinjati od sadašnje vlasti!