Zlato igumana Stefana
Njegovi monasi bili su vrsni prepisivači rukopisnih knjiga, pa su od njih ostali i dragoceni podaci o manastiru. Autor prvog poznatog zapisa o trojičkom manastiru, i prvi poznati prepisivač iz ovog bratstva, jeromonah Sava, prve redove je ispisao 1537. godine. Trojičkim bratstvom tih godina upravljao je iguman Vasilije. U jesen 1544. godine, kao starešina bratstva navodi se jeromonah Visarion. Jedan nestali natpis sa jednog od zidova veli da je manastir osnovao kao prvi ktitor Visarion sa bratom Savom i sinom arhijerejom Nikiforom, pa ga kasnije obnovio iguman Joakim.
Arhitektura Svete Trojice razlikuje se od ostalih manastira u regionu. Najstariji deo trojičke crkve je veoma neobičnog plana, a stilom podseća na srpsko-vizantijski stil 13. veka. U manastiru trojičkom se od 17. veka čuva leva ruka Svetog Save i njegovo arhiepiskopsko žezlo.
Škola pismenosti
Manastir u Pljevljima je najpoznatiji kao mesto u kojem se pismenosti učio i patrijarh srpski Varnava, svetovnog imena Petar Rosić. Završivši Duhovnu akademiju u Petrogradu, Varnava je bio pokretač gradnje Hrama Svetog Save u Beogradu, najvećeg pravoslavnog hrama u regionu.
Od pamtiveka tradicionalno na dan Svete Trojice u manastir dolaze vernici iz svih krajeva Balkana da ritualnim prolaskom ispod kovčega sa moštima označe ime i slavu Svetog Save. Manastirska riznica Svete Trojice poseduje dragocenu zbirku zlatarskih radova, naročito zahvaljujući igumanu Stefanu sa kraja 16. veka. Najstariji očuvani srpski kivot, tj. kovčeg, darohranilnica, kao i skupoceni putir, izrađeni su 1576. godine. Da je iguman Stefan umeo da izabere vrsne zlatare kod kojih je naručivao za svoj manastir potrebne sasude, svedoči i veliki pozlaćeni putir.