Sklonište pustinjaka
U vreme sultana Murata Trećeg, krajem 16. veka, u njemu je živeo samo jedan monah. Tek u 19. veku posedovao je više hektara šume, o čemu svedoči sačuvana povelja kneza Aleksandra Karađorđevića. Obnovi Tomića prišlo se 1840. godine. Tada je na temeljima srušene manastirske crkve podignuta najpre drvena, a dve decenije kasnije kamena crkva. Ozidana je u obliku jednobrodne bazilike, bez kubeta i bez živopisa. Manastir Svetog Tome nekada je bio muški, a pošto je bio i siromašan, uvek je bio ubožnica pustinjačkog tipa, najčešće sa jednim monahom.
Kada je krajem 2005. godine u manastir došao otac Nikolaj sa sestrama, manastir Tomić je bio veoma zapušten. Najpre je obnovljen stari konak, dograđena kapelica, posvećena Svetom Spiridonu Čudotvorcu. Konak je živopisan likovima svetaca, poukama iz Jevanđelja... Crkva je obnovljena na starim temeljima, sa konstrukcijom od postojećeg kamenog zida. Krov je promenjen i urađen je plafon sa polukružnim svodom. Ispred ulaza u crkvu postavljena su dva stuba od mlevenog kamena, a iznad samog ulaza je mozaik sa likom apostola Tome. Izgrađeni su novi konak i dva letnjikovca, pa česma, bunar i most... Tomić je danas ženski manastir.
Bajazitov savet
Kada je došao na vlast, mladi despot Stefan Lazarević poslušao je savet svog zeta, sultana Bajazita, i uzdigao neznatne plemiće, kako bi mu bili odaniji od stare vlastele. Manastir Tomić je, sudeći po njegovoj skromnosti, podigao upravo jedan od tih "novih" srpskih plemića koji su despota sledili u zadužbinarstvu, već koliko je ko mogao.