Černobilj postao radioaktivni zverinjak
Napuštena oblast oko nuklearne elektrane, poznata kao zabranjena zona Černobilja, zahvata površinu od 4.750 kvadratnih kilometara u Ukrajini i Belorusiji. Kontaminacija u zabranjenoj zoni je nejednaka, jer su na rasejavanje radioaktivnih izotopa po tlu uticali vremenski uslovi u vreme nesreće i u danima posle nje.
Tokom perioda od skoro 30 godina nivo radijacije se smanjivao, ali u mnogim delovima zone još uvek je previsok da bi se stanovništvo vratilo.
Katastrofa je, međutim, bila jedinstvena prilika za proučavanje posledica po divlji svet u toj oblasti, ali do sada naučnici nisu uspeli do kraja da ih istraže. Novo istraživanje u Belorusiji značajno je, jer je najverovatnije reč o prvom dokumentu o populaciji sisara u zabranjenoj zoni, a koji je objavljen u međunarodnom naučnom časopisu.
Za procenu broja životinja, naučnici su koristili dve metode: u zimskim mesecima u periodu 1987-1996. nadzirali su teren iz helikoptera i brojali same životinje, a u zimskom periodu 2008-2010. istraživali su na terenu, odnosno pratili tragove sisara u snegu.
Posle toga su uporedili rezultate sa podacima sličnih studija obavljenim u nekoliko nezagađenih rezervata u Belorusiji. Tom prilikom su ustanovili da je broj losova, srna i divljih svinja u beloruskom delu zabranjene zone približan broju u nekontaminiranim rezervatima.
Broj losova i srna konstantno se povećava od 1987, pri čemu se broj srna do 1996. povećao za oko deset puta. Populacija divljih svinja se smanjila 1993-94 godine, ali je ustanovljeno da je to posledica širenja bolesti. Naučnici su otkrili i da u zoni ima sedam puta više vukova nego u rezervatima, najverovatnije zbog toga što ih niko ne lovi.
Rezultati studije su protivrečni rezultatima ranijeg istraživanja (na osnovu tragova životinja u snegu), koji su pokazali da se životinjska populacija u toj oblasti smanjuje. Ta studija, međutim, nije na pravi način procenila doze zračenja kojima su životinje bile izložene, a koje ne zavise isključivo od količine spoljašnjeg zračenja, već i od količine radioaktivnog materijala koje životinje unose u organizam preko hrane i vode.