Moravska škola
Moravska arhitektura je originalna i smela kombinacija već poznatih graditeljskih rešenja. Novo graditeljstvo se sada razlikuje i od vizantijskog, i od orijentalnog i od zapadnjačkog, ali se služi elementima sva tri i prilagođava ih svom stilu.
Period uticaja Moravske škole bio je jedan od najnestabilnijih i najsudbonosnijih u celokupnoj istoriji Srbije. Počinje Maričkom bitkom 1371. a završava se potpunim padom Srbije pod tursku vlast 1459. godine.
Građevine moravske škole se prepoznaju po obliku trikonhosa, deteline sa tri lista. Crkve s krovovima različitih visina i s kubetom koje dominira izgledale su kao skulpture. Crkve su bogato ozidane, najčešće naizmeničnim redovima opeke, maltera i kamena. Fasade su vrlo pažljivo komponovane i bogato dekorisane.
Među prvim spomenicima moravske škole su Lazarica u Kruševcu koju je 1370. godine podigao knez Lazar, kao i Ravanica kod Ćuprije, koju je knez podigao 1375. godine u istom stilu, i manastir Ljubostinja kod Trstenika iz 1387. godine, čiji je zadužbinar kneginja Milica.
Sve građevine su veoma dekorativne, a reljef se obično javlja u vidu prepleta. Uglavnom se koriste biljni i životinjski motivi, a ponegde postoje i fantastična stvorenja u kombinaciji s jarkim bojama. Preplet je postojao i u raškom stilu, ali nije bio samostalan i tako razvijen kao u moravskoj školi. Najbliži je gruzijskom i jermenskom stilu, mada ima i manjih uticaja Vizantije.
Ovaj stil je najoriginalniji u srpskoj arhitekturi, iako su mnogi elementi preuzeti od drugih. Ta originalnost je postignuta smelim kombinacijama domaćih neimara koje dotad nisu viđene u Evropi i Orijentu.