Čuvar Zejtinlika otkrio tajnu: Apisove mošti se vraćaju u Srbiju
Iz kripte u Zejtinliku, na kojoj nema Dimitrijevićevog imena, već samo broj 5027 sa napomenom da je tu sahranjeno N.N. lice, kosti će biti prenete na Kalemegdan u Beogradu i sahranjene uz sve počasti kraj vojničke crkve Ružice.
Predsednik SUBNOR-a Kragujevca i Udruženja potomaka starih ratnika od 1912. do 1920. godine, Željko Zirojević, kaže da su ova udruženja i pokrenula inicijativu jer je Apis bio žrtva montiranog procesa i nepoštenog suđenja za navodni prevrat, zbog čega je streljan na Solunskom polju 14. juna 1917. godine. On je dodao da je Ministarstvo za rad, boračka i socijalna pitanja Srbije imalo razumevanja.
Prema njegovim rečima, osim posmrtnih ostataka Apisa, biće preneti i sahranjeni posmrtni ostaci Radeta Malobabića i majora Ljube Vulovića, koji su u istom procesu osuđeni na smrt i streljani zajedno sa Apisom. Zirojević je dodao da Apis nije ima potomke.
Državni sekretar u Ministarstvu rada, boračkih i socijalnih pitanja Dragan Popović kaže da je tajnu gde su sačuvane Apisove kosti otkrio Đorđe Mihailović, čuvar srpskog vojničkog grobnja na Zejtinliku. Negov deda preneo je kosti trojice streljanih sa mesta gde su ubijeni na groblje u Zejtinliku. Kosti su stavljene u tri neobeležene kasete, jedna do druge, a Mihailovićev deda ih je kasnije obeležio da ne bi zaboravio.
Ime Dragoljuba Dimitrijevića Apisa prvenstveno se dovodi u vezu sa njegovom istorijskom ulogom u organizaciji "Crna ruka" i Majskom prevratu, kada su u noći 28. maja 1903. godine ubijeni kralj Aleksandar Obrenović i kraljica Draga. Apis je bio bio na čelu zaverenika, ali nije naredio ubistvo kraljevskog para.
Članovi "Crne ruke" navode se i kao snabdevači oružjem organizacije "Mlada Bosna", čiji pripadnici su izvršili atentat na austrougarskog nadvojvodu Franca Ferdinanda.
Apis je u Prvom svetskom ratu bio šef obaveštajne službe, ali i član tajne organizacije "Ujedinjenje ili smrt", zbog čega je i optužen da je pripremao prevrat i streljan na Solunskom polju 14. juna 1917. godine, a rehabilitovan 1953. godine.