Grad na klisuri
Podignut u 13. veku na grebenu, postavljen je tako da se iz njega lako može nadzirati oblast nadaleko. Zaravnjeni plato na kom je utvrda podignuta uzdiže se nekih stotinak metara od dna klisure i jedinog karavanskog puta koji je povezivao Moravsku dolinu i Kosovo polje. Osnova utvrđenja je u obliku nepravilnog višeugaonika, što je odgovaralo staroj arhitekturi na brdovitim područjima. Sa tri strane ovaj drevni grad-tvrđava je okružen rekom, a na četvrtoj je bio odbrambeni rov.
Maglič je imao sedam masivnih kula i još jednu glavnu, donžon, u kojoj je stanovao gospodar. Reč je zapravo o zamku koji je kao utvrđeni rezidencijalni kompleks sa tipičnim srednjovekovnim dvorom bio namenjen i životu visokih ličnosti mlade srpske nemanjićke države. Pretpostavljalo se čak i da je isprva bio zamak srpskog arhiepiskopa Danila Drugog.
Podignut je na temeljima starijeg, manjeg zamka, kakav je građen u doba vizantijske dinastije Komnina, pre 12. veka, dok Srbi još nisu zagospodarili ovim tlom. Za nastanak magličkog zamka od presudnog značaja bilo zasnivanje manastira u Žiči. Zadužbina Stefana Prvovenčanog, koja je postala sedište samostalne srpske arhiepiskopije, građena je tokom druge decenije 13. veka. Poveljama ktitora dobila je imanja od kojih se najveći deo nalazio u široj okolini manastira.
Žičkom vlastelinstvu darovana su i sela u okolini Magliča, ali se među darovanim naseljima ne spominje i grad u Magliču. Pretpostavlja se da je staro utvrđenje već tada bilo napušteno, ali je najverovatnije maglički breg sa ruševinama pripadao žičkom vlastelinstvu.