Golubački grad

*  Utvrđenje je ograđivano bedemom sa stazom na vrhu i zupcima koji su štitili branioce. Ispred bedema je kopan dubok rov, koji je kod ravničarskih utvrđenja obično bio ispunjen vodom. Na pojedinim mestima bedemi su ojačavani visokim kulama.

* Svi srednjovekovni gradovi su slično građeni, po modelu i na iskustvima vizantijske i srpske odbrambene arhitekture prethodnog perioda, i činio ih je pre svega Gornji grad ili Mali grad, gde se nalazio dvor vladara, koji je bio opasan naročitim odbrambenim zidom sa kulama i rovom. Donji grad ili Veliki grad u podnožju bio je namenjen stanovništvu, i takođe je bio opasan bedemima i kulama. Jedna od najraskošnijih takvih građevina stoji i danas, na desnoj obali Dunava, na samom ulazu u Đerdapsku klisuru. Ne zna se tačno ko i kada je podigao Golubac, a prvi put se pominje 1335. godine. I pored toga što je podignut na visokoj steni, na strmim liticama, menjao je gospodare puno puta. Nalazio se u sastavu države kneza Lazara, mada je po nekim izvorima Srbiji tada pripadala samo okolina grada, a sam grad su držali Mađari. Posle Kosovskog boja u Golubac su najpre provalili Turci, a posle su ga zauzeli Mađari i 1403. godine predali Lazarevom sinu, despotu Stefanu.

* Nakon smrti despota Stefana, 1427. godine, Turci napreduju u osvajanjima teritorija Ugarske, te osvajaju i tvrđavu Golubac i drže je u svom posedu sve do početka 19. veka. Tokom tridesetih godina 20. veka kroz Golubačku tvrđavu je probijen magistralni put, a ulazna kapija je srušena.