Seoba mrtvih u Meksiko Sitiju
U Meksiko Sitiju, računajući i šire gradsko područje, živi oko 28 miliona ljudi, i za groblja više nema mesta. Gradski čelnici stoga su odlučili da u zemlji pokojnici mogu ostati samo sedam godina, a posle toga rođaci su dužni da ih premeste u grob u okolnim gradovima i selima ili spale i pepeo odlože u kripti koje porodica zakupi u crkvi. Ukoliko to ne učine, učiniće grobari da bi napravili mesta za novog pokojnika. Kosti starog će se pokopati ispod sanduka i nadgrobnog spomenika novog pokojnika.
Na groblju San Isidro svaki pedalj grobljanske zemlje je iskorišćen više puta. Devet miliona ljudi u užoj gradskoj zoni moraju se stisnuti, a to važi i za mrtvace. Javnog zemljišta za novo gradsko groblje više nema, a grad već ima 119 grobalja, koja imaju 71.000 grobnih mesta dok svake godine oko 30.000 ljudi umre u glavnom gradu.
Takse za smrt
Od izbijanja kolere u Gvanahuatu u 19. veku nastradale su hiljade ljudi. Groblja su postala tako pretrpana da su vlasti uvele taksu za porodice preminulih. Rođaci koji nisu mogli da plate, morali su da iskopaju svoje preminule i balzamuju ih. Ova praksa je prekinuta tek 1958. godine
Većina ukopanih pokojnika moraće na kraju da se kremira, što se sudara sa bogatom meksičkom tradicijom sahrana i slavljenja mrtvih. Meksiko Siti ima samo dva državna krematorijuma, metropola ide sve više u visinu, pa se predlažu nadzemne grobnice, ali je problem tradicija. Dan mrtvih obeležava se svake godine tako što se čitave porodice natovarene svećama, cvećem, hranom, pićem i slatkišima goste na groblju deleći uspomene o mrtvima. Stoga Meksikanci nerado prihvataju kremiranje. I danas je uobičajeno celonoćno bdenje za pokojnika, a mrtvački sanduk se nosi peške uz pratnju ožalošćene prorodice prometnim ulicama do groblja. Procesije su često u pratnji pleh muzike i marijača.
Mnogi Meksikanci shvataju da nemaju rešenja osim kremacije, ali žele makar godinu dana da budu u zemlji pre nego što ih pretvore u pepeo.
Nestale duše
Groblje Dolores je najveća nekropola u Meksiku. Smeštena je na neverovatnih milion kvadratnih metara u Meksiko Sitiju, a čuvena je po Rotondi nestalih duša gde su sahranjeni mnogi slavni Meksikanci poput Dijega Rivere i tri meksička predsednika. Slobodnih grobnih mesta nema još od 1970. godine. Vlasnici grobova podeljeni su u dve kategorije: grobovi koji su stariji od 1975. godine se ne diraju, a grobovi u kojima su pokopani ljudi nakon 1975. godine otkopavaju se nakon sedam godina.