Iguman na čelu bataljona
Podigao ga je 1252. godine Stefan, sin kralja Vukana, a unuk Nemanjin, što se spominje u natpisu nad jednim od portala. Manastirski kompleks se sastoji od saborne crkve Uspenja Bogorodice, male crkve Svetoga Nikole i zgrade konaka.
Porta manastira opasana je visokim zidom sa dve kapije. Saborna crkva je velika i građena je u stilu raških crkava, dok je glavni portal urađen u romaničkom stilu.
Prema zabeleženom predanju, manastir je spaljen 1505. i bio pust više od 60 godina. Obnovljen je tek negde oko 1570. godine, pod patronatom igumana Tome i Vukića Vučetića, a ukrašavanje manastira nastavljeno je i tokom 17. veka.
Morača je imala značajnu ulogu upravo u 17. veku, pogotovo kada je patrijarh Jovan 1608. godine ovde organizovao sabor narodnih prvaka. U ovom manastiru je 1648. godine izabran patrijarh Gavrilo za naslednika patrijarha Pajsija.
Poslednji napad na manastir Turci su poveli 11. juna 1877. godine, kada je iguman Mitrofan Ban lično predvodio bataljon koji je odbranio manastir. Današnji izgled manastira potiče iz 1935. godine kada je veći deo obnovljen.
Život proroka Ilije
Posebnu znamenitost manastira Morača predstavlja njegov živopis. Od prvobitnog slikarstva iz 13. veka sačuvan je manji deo, i tu se monumentalnošću izdvaja 11 kompozicija iz života proroka Ilije. Freske nadmašuju sve što je kod nas u 13. veku pre Sopoćana naslikano u fresko slikarstvu. Ostali deo živopisa stradao je u prvoj polovini 16. veka kada su manastir opustošili Turci i odneli olovni krov.