"Pogrom Srba nekažnjen da se ne pokvari slika o Albancima"

"Iako su organizatori poznati, oni nisu procesuirani, a Srbi koji su proterani nisu se vratili, osim pojedinaca", rekao je Drecun. On je naveo da je UNMIK-ova istraga kao glavne nosioce identifikovala pripadnike političkih struktura Albanaca koje su proizašle iz takozvane OVK ili su bili pripadnici radikalnog islamističkog pokreta, pojedinci iz redova Kosovske policijske službe, tada Kosovskog zaštitnog korpusa.

Odgovorni nisu kažnjeni, smatra Drecun, zbog političke nesvrsishodnosti i kako se ne bi naštetilo predstavi o Albancima kao žrtvama.

"Cela priča je bila usmerena ka tome da su Albanci žrtve Srba, odnosno režima Slobodana Miloševića, da su bili strana kojoj je trebalo pomoći, koja je navodno etnički čišćena. Odjednom priznati da su zapravo Albanci loši momci, da oni etnički čiste srpsko stanovništvo i čine užasne zločine, bilo bi politički nesvrsishodno i nanelo bi štetu kompletnoj predstavi na zapadu o Albancima", naveo je Drecun.

On je ocenio da bi kažnjavanje organizatora martovskog nasilja zahtevalo i da se menja stav o Albancima, imajući u vidu da se pripremalo jednostrano proglašenje nezavisnosti Kosova i Metohije i onda je trebalo sačuvati pozitivnu sliku o njima kao žrtvi i opravdati dalje postupke.

U talasu nasilja na Kosovu i Metohiji od 17. do 19. marta 2004. godine ubijeno je 19 civila, od kojih osam Srba i 11 Albanaca, a više od 900 osoba je povređeno. Etnički je očišćeno šest gradova i devet sela, porušeno je, zapaljeno ili teško oštećeno 935 srpskih kuća i deset društvenih objekata. Uništena su i 72 vozila UN. U pogromu je uništeno ili do temelja spaljeno 39 hramova SPC, među kojima 18 spomenika kulture, poput hrama Bogorodice Ljeviške u Prizrenu.