Palilula dobila takvo ime zbog...

Kada je knez Miloš Obrenović zabranio pušenje duvana u Beogradu zbog opasnosti od požara, pušači su palili svoje lule tek kada bi izašli iz varoši - na mestu gde je Palilula

 

Beograd je od 1860. podeljen na šest kvartova, a jedan od njih, palilulski, ubrzo je postao najveći, sa više od 10.000 ljudi. Od Tašmajdana ka Dunavu i Bulbulderskom potoku, današnjoj Cvijićevoj ulici nalazile su se "bašte, vinogradi, pašnjaci, ali i mlinovi, pa čak i letnjikovci, čiji su vlasnici živeli u samom gradu", pišu putopisci.

Prvih decenija 18. veka naselili su ga nemački i srpski trgovci i zanatlije koji su pristigli sa trupama austrijskog vojskovođe Eugena Savojskog. Oni su podigli naselje, Karlovu dolinu, koju je šetalište Duga ulica (današnja Dušanova) povezivala sa beogradskom tvrđavom.

Lule su "krive" za sve

U doba kneza Miloša stanovnicima se besplatno delilo zemljište "kod sela Palilula", podno napuštene Batal džamije, gde se danas nalazi Narodna skupština. Na njivama su nikle zgrade i ulice, a novi žitelji su stizali iz svih krajeva Srbije. Palilula je rasla u industrijsko predgrađe Beograda.

Među prvima je dobila školu, a 1870. i polu-gimnaziju, a imala je i višu školu za žensku decu, koju su pohađale kćeri najuglednijih Beograđana. Četrdesetak profesora Beogradskog univerziteta je od 1926. odabralo Palilulu da u njoj podigne jedinstvenu četvrt u Evropi, i danas znanu kao Profesorska kolonija. Ona je bila primer kvalitetnog življenja, sa mnogo uređenih vrtova, redom u nizanju i arhitekturi kuća, a nastanjivala ju je intelektualna elita Srbije.