Oštra kritika društvene stvarnosti
Izložba "Godine neorealizma – smernice italijanske fotografije" prvi put, ne samo u Beogradu, već u ovom delu Evrope, predstavlja italijanski fotografski neorealizam, podjednako važan kao i onaj na filmu i književnosti.
Pojam italijanskog neorealizma najčešće se povezuje s filmskom umetnošću (L. Viskonti, V. de Sika, A. Latuada, R. Roselini), a beogradska publika će sada imati jedinstvenu priliku da se posredstvom 200 fotografija tridesetak italijanskih autora različitih izraza, na celovit, studiozan, ali i atraktivan način, upozna sa celinom italijanskog neorealizma u mediju fotografije.
U fotografskoj umetnosti neorealizam označava grupaciju i pokret nove generacije italijanskih fotografa koji su sa snažnim socijalnim i kritičkim angažmanom nastojali da izraze novu italijansku stvarnost nakon 1945.
Fotografija postaje dokument jedne epohe koji se o teškoćama svakodnevnice, kao što su zaostalost zemlje i njen provincijalni duh, neugodna prisutnost klera, licemerne navike, nametljivi oblici politike i nazadnjaštvo – ne izražava ravnodušnim prihvatanjem i pesimizmom, već različitim iznijansiranim tonovima od satire do dobrodušne ironije.
Ona ukazuje na lepotu egzistencije u perspektivi promena i novog društvenog poretka. Grupe La Bussola (1947) i La Gondola (1948) nastojale su da fotografiju odvoje od potrošnog fotožurnalizma i da posredstvom nje, autentičnim jezikom socijalno angažovane umetnosti, progovore o stvarnim mukama italijanskog naroda u ovom presudnom razdoblju.
Sve to italijanski fotografski neorealizam svrstava u značajno poglavlje opšte istorije fotografije.
Prateći programiLikovna galerija i galerija Artget
Četvrtak, 4. februar
|