"Crvene linije nam se stežu oko vrata"
Drašković piše za “Blic“ da je prva i temeljna “crvena linija” “očuvanje suvereniteta i teritorijalnog integriteta“ Srbije na Kosovu.
Čuva se ono što se ima, a svi znamo da Srbija nema nikakvu, a kamoli suverenu, vlast nad “južnom pokrajinom“ i da na spoljnim kosovskim granicama sa Albanijom, Crnom Gorom i Makedonijom nema ni srpskih graničara, ni carinika, niti ikakvih simbola naše države, istakao je Drašković.
Prema njegovim rečima, svi vidimo da je car go, ali “crvena linija“ nalaže da čuvamo njegovo nepostojeće odelo i da se odreknemo EU, koje ima, bude li od nas zatraženo da se odreknemo kosovskog carevog odela, kojeg nema.
Druga “crvena linija“ je, naveo je Drašković, plaćanje nepostojećeg suvereniteta nad “južnom pokrajinom“.
Već 11 godina odbornici, predsednici i činovnici skoro svih kosovskih opština južno od Ibra, policijske stanice, matični uredi, opštinski katastri, fakulteti, muzeji, pozorišta... preseljeni su u Srbiju, podseća Drašković i konstatuje da svake godine plaćanje takvog suvereniteta košta Srbiju po nekoliko stotina miliona evra.
Košta nas, naveo je, i više, jer južno od Ibra danas nema opštine sa srpskom većinom bez dve lokalne samouprave, jedne izabrane na kosovskim i druge izabrane na izborima koje raspisuje Skupština Srbije.
Treća “crvena linija“, istakao je Drašković, nalaže da Srbija, ni po koju cenu, ne sme pristati da na carinskom pečatu Kosova piše da je to carinski pečat Kosova. Koji je učinak? Za Srbiju izgubljeno kosovsko tržište i godišnji gubitak od 400 miliona evra.
Prihvatamo carinu na Merdaru i Jarinju, ali ne prihvatamo da su to carinski prelazi između države Srbije i njenog suseda kome je ime Kosovo, kaže Drašković i pita otkuda, onda, granične i carinske rampe između Srbije i njene “južne pokrajine“, zašto tih rampi nema između Srbije i Vojvodine?
On smatra da nema odgovora na ova pitanja i da ih ne ne može ni biti sve dok smo taoci “crvenih linija“ očuvanja suvereniteta kojeg nema i dok se naš narod hrani “patriotizmom“ koji ne zna ono što zna i ne vidi ono što vidi.
Četvrta “crvena linija“ štiti suverenitet Srbije nad kosovskim katastarskim knjigama, peta nad rodnim listovima, šesta nad putnim ispravama, napisao je Drašković.
“Crvene linije“ nacionalnog autizma poriču stvarnost, državi Srbiji donose jedino štetu i prete nam povratkom tragičnoj politici sukoba sa susedima i moćnim zemljama Evrope i sveta, ocenio je on.
“Razumni put zelenih linija“
Prema mišljenju Draškovića postoji "razumni put", put “zelenih linija“ koje su borba za moguće i garantuju pobedu.
U svim kosovskim opštinama sa srpskom većinom, od Štrpca do opština na severu, prema Ahtisarijevom planu koji je Priština prihvatila, lokalna vlast može biti, smatra Drašković, samo srpska, policija srpska, prvostepeni sudovi srpski, a nesporna je i njihova ekonomska i kulturna povezanost sa Srbijom.
Drašković tvrdi da uz malo diplomatskog napora od EU možemo dobiti tvrde garancije i statusne vezanosti svakog kosovskog Srbina za državu Srbiju, da budu njeni državljani i učestvuju i na izborima za Skupštinu i predsednika Srbije.
Možemo, naveo je, da Srbima naselimo i oko 40 zaštićenih zona oko naših manastira i crkava, a srpski jezik i ćirilica ravnopravni su sa albanskim jezikom i pismom...
Iz Brisela i Vašingtona stižu ponude da dobijemo i više od Ahtisarijevog plana, da dobijemo punu zaštitu i vezanost za Srbiju onog što zovemo našim kosovskim Jerusalimom: srpskog naroda i njegovog religijskog i istorijskog nasleđa, napisao je Drašković u “Blicu“.
Sve što nam Evropa predlaže u našem je interesu, a Srbija odlučuje u korist svoje štete, zaključio je Drašković.
“Ne smemo biti taoci radikala i švercera“
Vreme za buđenje: Žarko Korać
Srbija treba da podstakne Srbe sa severa Kosova da započnu politički dijalog sa Prištinom i da zahteva dosledno poštovanje Ahtisarijevog plana, koji je predviđao specifičnu autonomiju za sever Kosova, napisao je Korać u autorskom tekstu za novosadski “Dnevnik“.
|