Ratna prestonica Kraljevine Srbije
Od 12. veka biografi Stefana Nemanje kažu da se ovo područje naziva Ibar, dok su u isto vreme vizantijski istoričari nazvali Raška i Ibar i celu oblast kojom su gospodarili Nemanjići. Ime su joj dali prema najistočnijem gradu, zvanom Rasa ili Rascija. Tako su kršteni i geografska oblast i prva srpska država, koja prema mnoštvu pravoslavnih hramova kao što su Studenica, Đurđevi stupovi, Sopoćani, Petrova crkva, Crna reka, Končul, Nova Pavlica, Gradac nosi naslov kolevke srpske duhovnosti.
Još u rimsko doba, dolinom Ibra vodili su važni putevi, a poznati srednjovekovni gradovi Brvenik i Maglič podignuti su na temeljima antičkih utvrđenja. Osvajanjem Brvenika 1455. Turci su zauzeli područje današnje opštine Raška, a sama varoš je
Grad od brvana
|
osnovana tek 1845. ukazom kneza Aleksandra Karađorđevića. Bio je to prirodan korak, jer je na tom mestu, na granici sa Turskom, narod sa obe strane već počeo međusobno da trguje.
U Raškoj je još pre carinarnice, škole i suda, 1844. godine podignuta mehana zvana praviteljstvena (državna), sa prenoćištem, štalom i pekarom. Tada je napravljen i prvi urbanistički plan varoši, jedan od najstarijih u Srbiji. U mehani su činovnici priređivali balove i igranke, iznajmljujući prvi gramofon od Jelke Vukadinović, rođene Raščanke.
U toku Bele nedelje ovde su se okupljale devojke obučene u muška odela i momci obučeni u ženska, pa su tako veselo provodili prve prolećne dane. Praviteljstvena mehana je porušena 1903. i tu su raški trgovci podigli naselje koje i danas postoji.
Raška je krajem 1915. bila ratna prestonica Kraljevine Srbije, jer su u njoj odsedali kralj i vlada. Širenjem saobraćajnica posle Prvog svetskog rata razvila se drvna i rudna industrija.
Raški kraj je danas poznat po planinskim lepoticama, među kojima se izdvaja Golija, bogata šumom, proplancima, čistim planinskim vazduhom i vodom, što sve ide naruku proizvodnji tzv. zdrave hrane. Pošto na Goliji zima traje skoro pet meseci, planina je omiljena i među skijašima.