Od alasa do hotelijera

Agneza, koja je 15 godina bila starija od svog mladoženje, umrla je 1809. godine bez dece. Iste godine Georg se oženio Elizabetom Helebrand. Sa njom je imao Josipa, Anu i Magdalenu. Elizabeta je umrla mlada, u 32. godini života, pa se Georg Štrajher iste godine oženio i treći put. Izabranicu, 21-godišnju Rozaliju Mor, doveo je iz Nove Pazove. U ovom braku je dobio četiri kćeri i četiri sina.

Samo dvojica sinova Josip i Georg mlađi bili su zainteresovani da ih otac obuči svom zanatu i obojica su postali poznati majstori alasi. Josip se iselio iz Zemuna i ženio dva puta. Iz tih brakova je imao 11-oro dece, kao njegov otac, ali se nijedan njegov potomak više nije vratio u zavičaj.

Očevu radnju je 1840. preuzeo Georg mlađi. Njegova mati Rozalija živela je skoro 100 godina, dočekavši i praunuke. Najstariji sin Georga mlađeg Franja proširio je porodični posao i na ugostiteljstvo.

Prvi vatrogasac Georga mlađeg Štrajhera Zemunci su prekrstili u Đurika, i to ime je kasnije bilo često u porodičnoj lozi. Đurika je bio visok, lepo razvijen čovek, rumenog lica, plave kose i očiju, koji su odgovarali njegovoj dobroj naravi, pa je bio omiljen među varošanima. Iako dobar ribolovac, nije izlazio na Dunav, nego je unapredio posao u trgovinu ribom. Zakupio je državni ribolov na Živači kod Boljevaca i bio zastupnik prevoza za Crvenku. Dugi niz godina bio je podnačelnik grada Zemuna i prvi predsednik Dobrovoljnog vatrogasnog društva. Oženio se Srpkinjom Marijom Svilarić iz ugledne gornjovaroške porodice, koja je bila kuma prvog vatrogasnog barjaka. Imali su šestoro dece.

Oženio se Jozefinom Pepikom Han, lepom ćerkom parobrodskog kapetana i sa njom je imao sina Đuru. Bio je vlasnik kafane Zeleno drvo, koja je izgorela u požaru 1888, ali ju je pred kraj života obnovio.

Kupio je i kafanu Orijent u Glavnoj ulici, a 1894. godine je sazidao i otvorio čuveni zemunski hotel i restoran Central, koji i danas postoji. Franja je sa bratom Aleksandrom vodio i drvaru, a 1892. otvorio u svojoj kući "Plinotvornicu za rasvetu".

Kao jedan od najuglednijih Zemunaca, bio je i predsednik Dobrovoljnog vatrogasnog društva.