Hajdučica - gajilište konoplje i konja

Pod Turcima je opustelo, a naredni, austrijski gospodari dodelili su ga 1800. veleposedniku Ljubomiru Stevanu (Ištvanu) Damaskinu de Nemeti, koji je prvi naselio oko 500 mađarskih i slovačkih seljaka.

Venčanja u dvorcu Još ima meštana koji se sećaju raskošnih balova u dvorcu Damaskin, kakvi su se često priređivali u Austrougarske monarhije, uz mnogo jela, pića, muzike, šetnje zaljubljenih parova stazama prelepih vrtova. Meštani su tada mogli samo da posmatraju dolazak i odlazak gospodskih kočija sa velike udaljenosti, a danas je park omiljeno javno šetalište. Jezero je pretvoreno u javno kupalište, a u dvorcu, koji pripada poljoprivrednom preduzeću Hajdučica, održavaju se i venčanja.

Njihove kućice su se nalazile na oko kilometar od današnje Hajdučice, ali su ih odatle oterale poplave. Preostali žitelji su podigli novo naselje, blizu vlastelinskog dvorca.

Slovaci su osnovali evangelističku zajednicu i školu, a kako je Hajdučica u to doba izgledala, opisao je njihov sveštenik Emil Kolenji kada je 1869. stizao u službu:

"Kućerci kao kolibe, prozori tako mali da je čovek kroz njih jedva mogao glavu da provuče. Ispred kuća, da bi komšije mogle da se posećuju, napravljene su staze od stajskog đubriva. Od istog materijala sazidane su i ograde oko dvorišta".
 

Polovinom 19. veka pristigli su i Nemci, a krajem veka Damaskin je na licitaciji svoje imanje - oranice, šumu, četiri majura, dvorac sa parkom, voćnjakom i vinogradom - prodao srpskim veleposednicima Dunđerski.

Dvorac je Lazar Dunđerski dao u miraz kćeri Olgi Dunđerski Jovanović, koja je Hajdučici 1939. podarila zadužbinu, pravoslavnu crkvu. Ona je još posle posle Prvog svetskog rata doselila porodice dobrovoljaca sa Solunskog fronta.

U Hajdučici se nekada najviše gajio kukuruz, pšenica i konoplja, svinje i goveda, koji su se dalje prevozile "lorom", vozićem na zapregu.

Predratni posednik tu je bio i industrijalac Vlada Ilić, poznat i kao gradonačelnik Beograda.

Ilić je Hajdučicu proslavio prema ergeli u kojoj je gajio i trenirao najbolje konje i vodio ih na trke širom Evrope. Taj deo atara se i danas zove Trkalište.

Danas na prohujala vremena podseća i dvovekovni park sa retkim vrstama stabala dvorcem u središtu i jezerom zvanim Ribnjak.